Het kan een vloek en een zegen zijn om in een wijdvertakte kunstenaarsfamilie geboren te worden. Edward Williams had zes zonen, die allemaal beroemde landschapsschilders werden. Ze leerden hun vak van hun vader en schilderden liever het landschap rond Barnes, een klein stadje aan de Theems bij Londen. Daar had hun succesvolle vader zijn ruime woning en atelier. In die tijd was het daar nog vrij landelijk. Rustig moerasland afgewisseld met windmolens, paarden trokken de ploeg en bronstige paden leidden langs dorpsherbergen of doorkruisten schaduwrijke valleien. Dit was de wereld van de jonge Sidney Richard Percy Williams.
Maar hoe kon hij zijn merk onmiskenbaar maken? In 1841 besloot hij zijn achternaam op te geven. Vanaf nu, vanaf de leeftijd van 20 jaar, noemde hij zichzelf Sidney Richard Percy, een volwaardige telg uit de Williams-familie. Hij begon zijn eigen gezin en verhuisde in 1863 naar Buckinghamshire met zijn vrouw Emily Charlotte en vier kinderen. Ook daar bleef de Theems kenmerkend voor het landschap en werd uitgebreid geschilderd door Percy. De eerste successen werden behaald. Geen wonder, zou je kunnen zeggen, met de wijdvertakte relaties met de kunstwereld. Al vroeg exposeerde hij bij de Society of British Artists en ook bij de eerbiedwaardige Royal Academy. Sidney Richard Percy ontwikkelde echter zijn eigen poëtische stijl: hij brak los van de schaduw van de Williams-familie en creëerde unieke sfeervolle landschappen. De regio rond Londen werd te smal voor hem. Hij zwierf graag door het noorden van Wales, de graafschappen Devon en Yorkshire en het Lake District op zoek naar expressieve motieven. Het wisselvallige weer van de Britse eilanden paste hem goed: Steeds weer scheurden de wolken open, de zon overspoelde het landschap en in de verte werden flarden wolken omgeven door kale heuvels. Vooraan probeerden koeien of vissers hun geluk in een klein meer. Percy's kunst was zeer succesvol, hij bezat rijtuigen en een heel huishouden van bedienden. Maar dit heeft hem niet artistiek uitgeput. Hij reisde vooral graag naar de Schotse Hooglanden en het uiterste noordwesten van Schotland, vooral naar het eiland Skye, het grootste eiland van de Binnen-Hebriden. Hier was het landschap onbedorven, ruig, kaal en bijna verlaten. Percy creëerde symbolen van een sublieme aard, waarin de kleine mensen zich thuis konden voelen.
Br/>
In 1865 vertrok hij met zijn vriend William Callow naar het Europese vasteland. Hij reisde naar Venetië en op de terugweg naar Zwitserland en Parijs vernietigde de Duits-Oostenrijkse oorlog verdere reisplannen. Zijn carrière eindigde abrupt in 1886, toen hij van zijn paard werd gegooid en een van zijn benen moest laten amputeren. Hij stierf op 64-jarige leeftijd aan complicaties van deze operatie. De betekenisvolle, felgekleurde stijl van zijn formidabele natuurlandschappen maakte hem onsterfelijk. En zijn kinderen zetten natuurlijk de erfenis van de familie Williams-Percy voort.
Het kan een vloek en een zegen zijn om in een wijdvertakte kunstenaarsfamilie geboren te worden. Edward Williams had zes zonen, die allemaal beroemde landschapsschilders werden. Ze leerden hun vak van hun vader en schilderden liever het landschap rond Barnes, een klein stadje aan de Theems bij Londen. Daar had hun succesvolle vader zijn ruime woning en atelier. In die tijd was het daar nog vrij landelijk. Rustig moerasland afgewisseld met windmolens, paarden trokken de ploeg en bronstige paden leidden langs dorpsherbergen of doorkruisten schaduwrijke valleien. Dit was de wereld van de jonge Sidney Richard Percy Williams.
Maar hoe kon hij zijn merk onmiskenbaar maken? In 1841 besloot hij zijn achternaam op te geven. Vanaf nu, vanaf de leeftijd van 20 jaar, noemde hij zichzelf Sidney Richard Percy, een volwaardige telg uit de Williams-familie. Hij begon zijn eigen gezin en verhuisde in 1863 naar Buckinghamshire met zijn vrouw Emily Charlotte en vier kinderen. Ook daar bleef de Theems kenmerkend voor het landschap en werd uitgebreid geschilderd door Percy. De eerste successen werden behaald. Geen wonder, zou je kunnen zeggen, met de wijdvertakte relaties met de kunstwereld. Al vroeg exposeerde hij bij de Society of British Artists en ook bij de eerbiedwaardige Royal Academy. Sidney Richard Percy ontwikkelde echter zijn eigen poëtische stijl: hij brak los van de schaduw van de Williams-familie en creëerde unieke sfeervolle landschappen. De regio rond Londen werd te smal voor hem. Hij zwierf graag door het noorden van Wales, de graafschappen Devon en Yorkshire en het Lake District op zoek naar expressieve motieven. Het wisselvallige weer van de Britse eilanden paste hem goed: Steeds weer scheurden de wolken open, de zon overspoelde het landschap en in de verte werden flarden wolken omgeven door kale heuvels. Vooraan probeerden koeien of vissers hun geluk in een klein meer. Percy's kunst was zeer succesvol, hij bezat rijtuigen en een heel huishouden van bedienden. Maar dit heeft hem niet artistiek uitgeput. Hij reisde vooral graag naar de Schotse Hooglanden en het uiterste noordwesten van Schotland, vooral naar het eiland Skye, het grootste eiland van de Binnen-Hebriden. Hier was het landschap onbedorven, ruig, kaal en bijna verlaten. Percy creëerde symbolen van een sublieme aard, waarin de kleine mensen zich thuis konden voelen.
Br/>
In 1865 vertrok hij met zijn vriend William Callow naar het Europese vasteland. Hij reisde naar Venetië en op de terugweg naar Zwitserland en Parijs vernietigde de Duits-Oostenrijkse oorlog verdere reisplannen. Zijn carrière eindigde abrupt in 1886, toen hij van zijn paard werd gegooid en een van zijn benen moest laten amputeren. Hij stierf op 64-jarige leeftijd aan complicaties van deze operatie. De betekenisvolle, felgekleurde stijl van zijn formidabele natuurlandschappen maakte hem onsterfelijk. En zijn kinderen zetten natuurlijk de erfenis van de familie Williams-Percy voort.
Pagina 1 / 1