Sophie Taeuber-Arp, een centrale figuur in de avant-garde van de 20e eeuw, combineerde haar rollen als schilder, beeldhouwer, textielontwerpster, architect en danseres om werken te creëren die de grenzen van de concrete en ritmisch-geometrische kunst doorbraken. Haar indrukwekkende werken ontvouwen hun magie niet alleen in musea en galeries, maar ook als "kunstdrukken" die een breed publiek bereiken en de tijdloze aantrekkingskracht van haar kunst vastleggen. De vroege jeugd van Sophie Taeuber-Arp werd gekenmerkt door verhuizingen en de vroege dood van haar vader. Ze begon haar artistieke opleiding in 1906 aan de École des arts décoratifs in St. Gallen, gevolgd door kunststudies aan de Debschitz-school in München en Hamburg. In 1916 werd ze hoofd van de textielklas aan de Kunstnijverheidsschool in Zürich, waar ze meer dan tien jaar lang creatieve verbindingen legde tussen kunst, ambacht en het dagelijks leven.

Haar ontmoeting met Hans Arp, met wie ze later zou trouwen, in 1915 betekende een beslissend keerpunt in haar artistieke carrière. Door de intensieve samenwerking en uitwisseling met Arp en andere avant-garde kunstenaars begon Taeuber-Arp te experimenteren met elementaire vormen, die nieuwe dimensies toevoegden aan zowel haar schilderkunst als haar textielkunst. In de tweede fase van haar carrière werden Taeuber-Arps ambachtelijke vaardigheden en avant-gardistische flair duidelijk door haar werk in het Marionettentheater in Zürich en het ontwerp van het multifunctionele amusementscentrum Aubette in Straatsburg. Zij gebruikte de mogelijkheden van het weven van textiel om nieuwe uitdrukkingsvormen te verkennen en complexe sculpturen te ontwikkelen. Haar constructivistische en concrete werken, waarin elementen van het surrealistische waren verwerkt, werden in de kunstwereld als revolutionair beschouwd.

Haar laatste jaren werden gekenmerkt door de onrust van de Tweede Wereldoorlog en haar vlucht uit het door de nazi's bezette Frankrijk. Ondanks de moeilijke omstandigheden bleef Taeuber-Arp creatief actief en produceerde een uitgebreide reeks complexe composities. Na haar vlucht naar Zwitserland en een tragisch ongeval dat in januari 1943 een einde aan haar leven maakte, liet zij een indrukwekkende artistieke nalatenschap na. De werken van Taeuber-Arp zijn niet alleen een uitdrukking van haar individuele artistieke visie, maar ook van haar inspanningen om kunst en het dagelijks leven op creatieve wijze te combineren. Haar bijdrage aan de concrete en constructieve kunst maakt haar tot een pionier op deze gebieden. Zelfs vandaag, vele jaren na haar dood, spreken haar werken als kunstdrukken een breed publiek aan en herinneren ze ons aan de krachtige creatieve energie van deze opmerkelijke kunstenares.

Haar invloed en vernieuwingen reiken veel verder dan haar eigen artistieke prestaties. Als docente aan de Kunstnijverheidsschool in Zürich had zij een grote invloed op een hele generatie kunstenaars die na haar kwam. Ze daagde haar studenten uit om traditionele artistieke technieken en materialen te herinterpreteren en creatieve expressie te integreren in het dagelijks leven. Als beeldhouwer, schilder, danseres en architect doorbrak Taeuber-Arp de traditionele grenzen tussen de verschillende kunstdisciplines en creëerde zij werken die uniek waren in hun diversiteit en creativiteit. Ze was een echt multitalent en creëerde een uitgebreid en gevarieerd oeuvre dat varieerde van schilderkunst en beeldhouwkunst tot dans, architectuur, textielontwerp en poppentheater. Hoewel haar werk werd beïnvloed door de strenge geometrie en de concrete esthetiek van de avant-garde beweging, behield Taeuber-Arp altijd een speelse en intuïtieve benadering van haar kunst. Ze geloofde in de transformerende kracht van kunst en dat creatieve expressie de wereld kon helpen verbeteren.