Engeland in de 19e eeuw was een land in beweging. Oorlogen en veroveringen bepaalden deze tijd en brachten het koninkrijk in een patriottische stemming. Napoleon werd verslagen, Darwin publiceerde de evolutietheorie, de industrialisatie deed haar intrede - de Britse kijk op zichzelf en de wereld veranderde met elke overwinning en elke nieuwe ontdekking. Het leven leek een eeuwige strijd tussen dieren, mensen en culturen, en de Engelsen meenden dat zij de onbetwiste winnaars van deze strijd waren.
Stanley Berkeley's schilderijen ademen precies deze triomfantelijke stemming uit. Hij legde zich toe op realistische voorstellingen van beroemde veldslagen en oorlogstaferelen, maar maakte ook schilderijen van sportevenementen. Zijn schilderijen staan altijd midden in de actie: De mensen op de doeken rennen en vechten, schreeuwen in overwinning of angst, achtervolgen elkaar over de doeken. Paarden rennen in volle galop op een rij soldaten af, of steigeren om hun berijders af te werpen. Officieren strekken hun sabels naar de hemel en juichen hun troepen toe. Elke centimeter van de weg gebeurt er iets dramatisch en ontroerend. Berkeley's militaire schilderijen zijn zijn beroemdste werken omdat zij de tijdgeest van Engeland weerspiegelen. Het publiek deelde zijn fascinatie voor belangrijke momenten uit de Britse geschiedenis, vooral de scènes waaruit Engeland glorieus tevoorschijn kwam. Omdat hij zelf soldaat was, begreep Berkeley dit onderwerp goed, en was hij in staat het onder de aandacht van het publiek te brengen.
Toch zijn dit niet de enige motieven die hij voor zijn kunst koos. In tegenstelling tot de hectiek van de oorlog, hield Berkeley van de rust van Engelse dorpen. Hij woonde in een boerderij en bleef uit de schijnwerpers. Zijn landschapsschilderijen zijn minder bekend en stralen een heel andere sfeer uit dan zijn militaire schilderijen. Zij tonen de rustige kant van de schilder, die honden en paarden hield en geen behoefte had aan roem. Dieren waren een belangrijk deel van zijn leven, en dus besteedde hij veel tijd om ze op doek te zetten. Hij schilderde o.a. honden op jacht en leeuwen die om hun prooi vechten. Het recht van de sterkste komt dus steeds weer naar voren in deze motieven.
Berkeley had de neiging oorlog en strijd te romantiseren, maar toonde tegelijkertijd de harde realiteit. Heroïsche momenten worden afgewisseld met verlies en angst. Elke overwinning in de natuur en de menselijke wereld heeft altijd een prijs. Berkeley begreep dit, en schuwde niet om minder glorieuze momenten af te beelden. Hij toonde bijvoorbeeld een schipbreuk en een scène met lynchpartijen. Deze waren echter niet zo populair bij het publiek als zijn andere werken. Berkeley was er altijd op gebrand te schilderen wat hem interesseerde, maar ook om het publiek tevreden te stellen. Zijn gevarieerde werk is een interessante getuigenis van deze onrustige periode in de Engelse geschiedenis.
Engeland in de 19e eeuw was een land in beweging. Oorlogen en veroveringen bepaalden deze tijd en brachten het koninkrijk in een patriottische stemming. Napoleon werd verslagen, Darwin publiceerde de evolutietheorie, de industrialisatie deed haar intrede - de Britse kijk op zichzelf en de wereld veranderde met elke overwinning en elke nieuwe ontdekking. Het leven leek een eeuwige strijd tussen dieren, mensen en culturen, en de Engelsen meenden dat zij de onbetwiste winnaars van deze strijd waren.
Stanley Berkeley's schilderijen ademen precies deze triomfantelijke stemming uit. Hij legde zich toe op realistische voorstellingen van beroemde veldslagen en oorlogstaferelen, maar maakte ook schilderijen van sportevenementen. Zijn schilderijen staan altijd midden in de actie: De mensen op de doeken rennen en vechten, schreeuwen in overwinning of angst, achtervolgen elkaar over de doeken. Paarden rennen in volle galop op een rij soldaten af, of steigeren om hun berijders af te werpen. Officieren strekken hun sabels naar de hemel en juichen hun troepen toe. Elke centimeter van de weg gebeurt er iets dramatisch en ontroerend. Berkeley's militaire schilderijen zijn zijn beroemdste werken omdat zij de tijdgeest van Engeland weerspiegelen. Het publiek deelde zijn fascinatie voor belangrijke momenten uit de Britse geschiedenis, vooral de scènes waaruit Engeland glorieus tevoorschijn kwam. Omdat hij zelf soldaat was, begreep Berkeley dit onderwerp goed, en was hij in staat het onder de aandacht van het publiek te brengen.
Toch zijn dit niet de enige motieven die hij voor zijn kunst koos. In tegenstelling tot de hectiek van de oorlog, hield Berkeley van de rust van Engelse dorpen. Hij woonde in een boerderij en bleef uit de schijnwerpers. Zijn landschapsschilderijen zijn minder bekend en stralen een heel andere sfeer uit dan zijn militaire schilderijen. Zij tonen de rustige kant van de schilder, die honden en paarden hield en geen behoefte had aan roem. Dieren waren een belangrijk deel van zijn leven, en dus besteedde hij veel tijd om ze op doek te zetten. Hij schilderde o.a. honden op jacht en leeuwen die om hun prooi vechten. Het recht van de sterkste komt dus steeds weer naar voren in deze motieven.
Berkeley had de neiging oorlog en strijd te romantiseren, maar toonde tegelijkertijd de harde realiteit. Heroïsche momenten worden afgewisseld met verlies en angst. Elke overwinning in de natuur en de menselijke wereld heeft altijd een prijs. Berkeley begreep dit, en schuwde niet om minder glorieuze momenten af te beelden. Hij toonde bijvoorbeeld een schipbreuk en een scène met lynchpartijen. Deze waren echter niet zo populair bij het publiek als zijn andere werken. Berkeley was er altijd op gebrand te schilderen wat hem interesseerde, maar ook om het publiek tevreden te stellen. Zijn gevarieerde werk is een interessante getuigenis van deze onrustige periode in de Engelse geschiedenis.
Pagina 1 / 1