In het 19e eeuwse Amerika hadden de meeste mensen niet veel tijd om stijlen en artistieke uitingen te bestuderen. Kunst, dat was iets wat in de elite kringen van de Oostkust werd besproken door heren met mooie sigaren. Het was de kunststroming van het realisme die een brug probeerde te slaan tussen deze werelden. Gedreven door het verlangen om levendige en objectieve kunst te creëren, wijdde een aantal schilders zich nu aan het afbeelden van alledaagse taferelen, met name Thomas Eakins (1844-1916), die nu wordt beschouwd als een van de belangrijkste Amerikaanse schilders van die periode.
Thomas Eakins' familie had Ierse wortels, maar in tegenstelling tot veel andere families van die oorsprong waren de Eakins vrij welvarend en Thomas, de oudste zoon, genoot een goede schoolopleiding die hem inzicht gaf in vele vakken. Zijn dorst naar kennis werd de basis voor de representatieve, realistische kunst waarmee Thomas Eakins later naam zou maken. Geïnspireerd door oude meesters zoals Rembrandt of Diego Velázquez, ontslagen door zijn eigen ervaringen en gesprekken met zijn goede vriend Walt Whitman en opgeleid door studieperiodes aan beroemde kunstacademies zoals de École des Beaux-Arts in Parijs, wist Eakins de kunst nieuwe vormen van expressie te geven. Zijn werken omvatten scènes van mensen in een roeiboot of atleten in opleiding. Deze beelden zijn opnamen van momenten en momenten uit een ononderbroken reeks van momenten.
In Eakins' werk zijn ook scènes uit zijn gezinsleven te zien. In het algemeen kun je in veel van zijn foto's een autobiografische noot herkennen. Zo verschijnt de kunstenaar bijvoorbeeld als roeier op de achtergrond van zijn werk "Max Schmitt in One" of als aandachtige toeschouwer van een operatie in "The Agnew Clinic". Het motief van de klinische operatie komt later terug in "Die Klinik Gross". Deze twee foto's zijn representatief voor de toenemende neiging tot provocatie in Eakins' werken. Desondanks maken zijn werken nog steeds indruk door hun scherpe realisme, dat de afgebeelde personen vaak een diepgewortelde zeggingskracht geeft. Voor Thomas Eakins was het commerciële succes tijdens zijn leven grotendeels afwezig. Tegen het einde van zijn carrière wijdde hij zich ook steeds meer aan de fotografie, maar hij is nog steeds vooral bekend en gewaardeerd als een begenadigd schilder van intense uitbeeldingen van het dagelijks leven.
In het 19e eeuwse Amerika hadden de meeste mensen niet veel tijd om stijlen en artistieke uitingen te bestuderen. Kunst, dat was iets wat in de elite kringen van de Oostkust werd besproken door heren met mooie sigaren. Het was de kunststroming van het realisme die een brug probeerde te slaan tussen deze werelden. Gedreven door het verlangen om levendige en objectieve kunst te creëren, wijdde een aantal schilders zich nu aan het afbeelden van alledaagse taferelen, met name Thomas Eakins (1844-1916), die nu wordt beschouwd als een van de belangrijkste Amerikaanse schilders van die periode.
Thomas Eakins' familie had Ierse wortels, maar in tegenstelling tot veel andere families van die oorsprong waren de Eakins vrij welvarend en Thomas, de oudste zoon, genoot een goede schoolopleiding die hem inzicht gaf in vele vakken. Zijn dorst naar kennis werd de basis voor de representatieve, realistische kunst waarmee Thomas Eakins later naam zou maken. Geïnspireerd door oude meesters zoals Rembrandt of Diego Velázquez, ontslagen door zijn eigen ervaringen en gesprekken met zijn goede vriend Walt Whitman en opgeleid door studieperiodes aan beroemde kunstacademies zoals de École des Beaux-Arts in Parijs, wist Eakins de kunst nieuwe vormen van expressie te geven. Zijn werken omvatten scènes van mensen in een roeiboot of atleten in opleiding. Deze beelden zijn opnamen van momenten en momenten uit een ononderbroken reeks van momenten.
In Eakins' werk zijn ook scènes uit zijn gezinsleven te zien. In het algemeen kun je in veel van zijn foto's een autobiografische noot herkennen. Zo verschijnt de kunstenaar bijvoorbeeld als roeier op de achtergrond van zijn werk "Max Schmitt in One" of als aandachtige toeschouwer van een operatie in "The Agnew Clinic". Het motief van de klinische operatie komt later terug in "Die Klinik Gross". Deze twee foto's zijn representatief voor de toenemende neiging tot provocatie in Eakins' werken. Desondanks maken zijn werken nog steeds indruk door hun scherpe realisme, dat de afgebeelde personen vaak een diepgewortelde zeggingskracht geeft. Voor Thomas Eakins was het commerciële succes tijdens zijn leven grotendeels afwezig. Tegen het einde van zijn carrière wijdde hij zich ook steeds meer aan de fotografie, maar hij is nog steeds vooral bekend en gewaardeerd als een begenadigd schilder van intense uitbeeldingen van het dagelijks leven.
Pagina 1 / 4