De arme kleine Thomas Fearnley was nog maar vijf jaar oud toen hij naar Christiania (nu Oslo) werd gestuurd om bij zijn oom en tante te wonen. Deze vroege wending in zijn leven bleek echter een gelukstreffer. Want toevallig werd hij aangenomen op de Noorse Militaire Academie. En dit was een van de weinige plaatsen in Noorwegen in die tijd waar je professioneel kon leren tekenen. Helaas had Thomas moeite met discipline en brak hij zijn militaire opleiding af toen hij 17 was. Maar hij bleef trouw aan het tekenen en volgde avondlessen aan de toen pas geopende Tegneskolen. Hij was een begaafde student. En zo werden twee schilderijen van Fearnley getoond op de eerste openbare tentoonstelling van de tekenschool. De tekeningen van de jonge kunstenaar stonden op gelijke voet met prominente namen uit de Noorse kunstgeschiedenis, zoals J. C. Dahl of Johannes Flintoe. De tentoonstelling, waar Thomas dus middenin zat, veroorzaakte een sensatie. Voor het eerst konden de inwoners van de hoofdstad hun vaderland zien door de ogen van een kunstenaar en de prachtige natuur van Noorwegen herontdekken.
Hoe vernieuwend de tekenschool ook was, de artistieke mogelijkheden voor jonge aspirant-kunstenaars waren zeer beperkt in Noorwegen. Dus besloot Thomas zijn studie voort te zetten in Kopenhagen en Dresden, Engeland, Nederland en Stockholm. De beslissing om naar Zweden te gaan bleek nog een gelukkige samenloop van omstandigheden in zijn leven. Want de Zweedse koninklijke familie bestelde verschillende schilderijen bij hem. Ondanks zijn succes bleef hij echter niet lang in Stockholm. Kort daarna vertrok Fearnley naar Italië. Hij legde de afstand van München over de Alpen naar Verona te voet af. Het was een koude en natte tocht. Een van zijn metgezellen en vrienden, de Deense schilder William Bendz, kreeg longontsteking en stierf kort na aankomst in bella Italia.
Thomas zelf verbleef twee jaar in Italië om zijn techniek van lichtinval en schaduwwerking te perfectioneren. Toen hij uiteindelijk aan zijn terugreis begon, koos hij de route over de Berner Alpen en vond daar het motief dat een van zijn belangrijkste motieven zou worden: de Obergletscher van Grindelwald, die toen nog tot in het dorp reikte en gemakkelijk toegankelijk was voor toeristen. Als gevolg van de klimaatverandering is er nu alleen nog een restant van de eens zo grote gletsjer over. Maar Fearley's schilderijen hebben het herdacht. Zijn tijdgenoten spraken vaak eerbiedig over hem als "De Europeaan", want hij was een bereisd man. Zijn vrienden waardeerden hem omdat hij "altijd bereid was een goede fles wijn te delen". En het nageslacht? Hoewel Thomas Fearnley op slechts 39-jarige leeftijd stierf aan schildklierkoorts, heeft hij een groot stempel gedrukt op de kunstwereld en de kunstgeschiedenis. Zijn graf is in Oslo, in het ereveld op de Vår Frelsers begraafplaats.
De arme kleine Thomas Fearnley was nog maar vijf jaar oud toen hij naar Christiania (nu Oslo) werd gestuurd om bij zijn oom en tante te wonen. Deze vroege wending in zijn leven bleek echter een gelukstreffer. Want toevallig werd hij aangenomen op de Noorse Militaire Academie. En dit was een van de weinige plaatsen in Noorwegen in die tijd waar je professioneel kon leren tekenen. Helaas had Thomas moeite met discipline en brak hij zijn militaire opleiding af toen hij 17 was. Maar hij bleef trouw aan het tekenen en volgde avondlessen aan de toen pas geopende Tegneskolen. Hij was een begaafde student. En zo werden twee schilderijen van Fearnley getoond op de eerste openbare tentoonstelling van de tekenschool. De tekeningen van de jonge kunstenaar stonden op gelijke voet met prominente namen uit de Noorse kunstgeschiedenis, zoals J. C. Dahl of Johannes Flintoe. De tentoonstelling, waar Thomas dus middenin zat, veroorzaakte een sensatie. Voor het eerst konden de inwoners van de hoofdstad hun vaderland zien door de ogen van een kunstenaar en de prachtige natuur van Noorwegen herontdekken.
Hoe vernieuwend de tekenschool ook was, de artistieke mogelijkheden voor jonge aspirant-kunstenaars waren zeer beperkt in Noorwegen. Dus besloot Thomas zijn studie voort te zetten in Kopenhagen en Dresden, Engeland, Nederland en Stockholm. De beslissing om naar Zweden te gaan bleek nog een gelukkige samenloop van omstandigheden in zijn leven. Want de Zweedse koninklijke familie bestelde verschillende schilderijen bij hem. Ondanks zijn succes bleef hij echter niet lang in Stockholm. Kort daarna vertrok Fearnley naar Italië. Hij legde de afstand van München over de Alpen naar Verona te voet af. Het was een koude en natte tocht. Een van zijn metgezellen en vrienden, de Deense schilder William Bendz, kreeg longontsteking en stierf kort na aankomst in bella Italia.
Thomas zelf verbleef twee jaar in Italië om zijn techniek van lichtinval en schaduwwerking te perfectioneren. Toen hij uiteindelijk aan zijn terugreis begon, koos hij de route over de Berner Alpen en vond daar het motief dat een van zijn belangrijkste motieven zou worden: de Obergletscher van Grindelwald, die toen nog tot in het dorp reikte en gemakkelijk toegankelijk was voor toeristen. Als gevolg van de klimaatverandering is er nu alleen nog een restant van de eens zo grote gletsjer over. Maar Fearley's schilderijen hebben het herdacht. Zijn tijdgenoten spraken vaak eerbiedig over hem als "De Europeaan", want hij was een bereisd man. Zijn vrienden waardeerden hem omdat hij "altijd bereid was een goede fles wijn te delen". En het nageslacht? Hoewel Thomas Fearnley op slechts 39-jarige leeftijd stierf aan schildklierkoorts, heeft hij een groot stempel gedrukt op de kunstwereld en de kunstgeschiedenis. Zijn graf is in Oslo, in het ereveld op de Vår Frelsers begraafplaats.
Pagina 1 / 1