De Deense schilder Vilhelm Hammershoi vond zijn favoriete motieven in de kamers van zijn respectievelijke huidige flat: open dubbele deuren of ramen, zonlicht dat in de schaars ingerichte kamers valt, geworpen schaduwen op de muur of zelfs zijn vrouw die opgaat in een huishoudelijke activiteit. Ook zijn zus of zijn moeder met haar karakteristieke bonnet duiken steeds weer op in zijn schilderijen. Wie zijn werken door de jaren heen bekijkt, ziet zijn vrouw Frederikke ouder worden.
Vilhelm Hammershoi kwam uit een hogere middenklasse familie, maar hij wilde geen koopman worden zoals zijn vader. Geboren in Kopenhagen in 1864, nam hij als kind tekenlessen en studeerde later aan de Koninklijke Deense Kunstacademie. De Kopenhaagse kunstwereld had weinig aan zijn melancholische, verstilde interieurs en genretaferelen, en zijn eerste schilderijen werden afgewezen. Met een strijdmakker creëerde hij daarom zijn eigen tentoonstellingsmogelijkheden en richtte hij "Den Frie Udstilling" - "De Vrije Tentoonstelling" op, een soort Deense afscheiding. Al in 1889 stelde hij voor Denemarken enkele werken tentoon op de Grote Wereldtentoonstelling in Parijs. Zijn interieurs lijken te zijn beïnvloed door de Franse Nabis, en het was precies tijdens hun eerste jaren dat hij in de Franse hoofdstad verbleef. De felle kleuren die de Nabis graag gebruiken voor hun schilderijen zijn echter niet zijn ding. Hij houdt van de melancholie van gedempte kleuren, maar gebruikt ook steeds weer accenten van kleur of licht. Bijvoorbeeld wanneer een zonnestraal op het raamkozijn valt in een donkere achtertuin. Een teken van hoop? Het Scandinavische temperament? In sommige van zijn schilderijen moet men denken aan werken van Edward Hopper. Maar is deze laatste veel sterker geworteld in de moderne wereld van de 20e eeuw, de werken van Hammershoi lijken vreemd genoeg uit de tijd te zijn gevallen. Niet voor niets wordt hij tegenwoordig de "Deense Vermeer" genoemd. Zijn schilderijen behouden hun mysterie. Ze lijken symbolisch geladen zonder opdringerig te zijn.
Vilhelm Hammershoi bewondert vooral het werk van de grote Amerikaanse James McNeill Whistler. Tijdens een verblijf van enkele maanden in Londen wil hij hem ontmoeten, maar dat lukt niet. Hammershoi blijft dus als in het geheim werken en geleidelijk aan krijgt zijn werk bekendheid. Zelfs de grote impresario Sergej Djagilev, oprichter van de baanbrekende "Ballets Russes", kocht twee schilderijen van hem aan. Ook de Berlijnse galeriehouder en kunsthandelaar Paul Cassirer stelde hem tentoon in zijn Hamburgse vertrekken. Hammershoi, een zeer gerespecteerd raadslid van de kunstacademie van Kopenhagen, schilderde zijn laatste jaren voornamelijk binnen zijn vertrouwde vier muren. Slechts zelden schilderde hij melancholieke, verlaten stads- of havengezichten in Kopenhagen, Londen of Rome, maar daar werd hij niet bekend om. Na zijn dood in 1916 aan kanker raakte zijn werk buiten Denemarken aanvankelijk vele tientallen jaren in de vergetelheid. Pas in de jaren negentig werden zijn unieke sfeervolle schilderijen herontdekt. Tegenwoordig wordt Vilhelm Hammershoi beschouwd als een van de belangrijkste vertegenwoordigers van het symbolisme.
De Deense schilder Vilhelm Hammershoi vond zijn favoriete motieven in de kamers van zijn respectievelijke huidige flat: open dubbele deuren of ramen, zonlicht dat in de schaars ingerichte kamers valt, geworpen schaduwen op de muur of zelfs zijn vrouw die opgaat in een huishoudelijke activiteit. Ook zijn zus of zijn moeder met haar karakteristieke bonnet duiken steeds weer op in zijn schilderijen. Wie zijn werken door de jaren heen bekijkt, ziet zijn vrouw Frederikke ouder worden.
Vilhelm Hammershoi kwam uit een hogere middenklasse familie, maar hij wilde geen koopman worden zoals zijn vader. Geboren in Kopenhagen in 1864, nam hij als kind tekenlessen en studeerde later aan de Koninklijke Deense Kunstacademie. De Kopenhaagse kunstwereld had weinig aan zijn melancholische, verstilde interieurs en genretaferelen, en zijn eerste schilderijen werden afgewezen. Met een strijdmakker creëerde hij daarom zijn eigen tentoonstellingsmogelijkheden en richtte hij "Den Frie Udstilling" - "De Vrije Tentoonstelling" op, een soort Deense afscheiding. Al in 1889 stelde hij voor Denemarken enkele werken tentoon op de Grote Wereldtentoonstelling in Parijs. Zijn interieurs lijken te zijn beïnvloed door de Franse Nabis, en het was precies tijdens hun eerste jaren dat hij in de Franse hoofdstad verbleef. De felle kleuren die de Nabis graag gebruiken voor hun schilderijen zijn echter niet zijn ding. Hij houdt van de melancholie van gedempte kleuren, maar gebruikt ook steeds weer accenten van kleur of licht. Bijvoorbeeld wanneer een zonnestraal op het raamkozijn valt in een donkere achtertuin. Een teken van hoop? Het Scandinavische temperament? In sommige van zijn schilderijen moet men denken aan werken van Edward Hopper. Maar is deze laatste veel sterker geworteld in de moderne wereld van de 20e eeuw, de werken van Hammershoi lijken vreemd genoeg uit de tijd te zijn gevallen. Niet voor niets wordt hij tegenwoordig de "Deense Vermeer" genoemd. Zijn schilderijen behouden hun mysterie. Ze lijken symbolisch geladen zonder opdringerig te zijn.
Vilhelm Hammershoi bewondert vooral het werk van de grote Amerikaanse James McNeill Whistler. Tijdens een verblijf van enkele maanden in Londen wil hij hem ontmoeten, maar dat lukt niet. Hammershoi blijft dus als in het geheim werken en geleidelijk aan krijgt zijn werk bekendheid. Zelfs de grote impresario Sergej Djagilev, oprichter van de baanbrekende "Ballets Russes", kocht twee schilderijen van hem aan. Ook de Berlijnse galeriehouder en kunsthandelaar Paul Cassirer stelde hem tentoon in zijn Hamburgse vertrekken. Hammershoi, een zeer gerespecteerd raadslid van de kunstacademie van Kopenhagen, schilderde zijn laatste jaren voornamelijk binnen zijn vertrouwde vier muren. Slechts zelden schilderde hij melancholieke, verlaten stads- of havengezichten in Kopenhagen, Londen of Rome, maar daar werd hij niet bekend om. Na zijn dood in 1916 aan kanker raakte zijn werk buiten Denemarken aanvankelijk vele tientallen jaren in de vergetelheid. Pas in de jaren negentig werden zijn unieke sfeervolle schilderijen herontdekt. Tegenwoordig wordt Vilhelm Hammershoi beschouwd als een van de belangrijkste vertegenwoordigers van het symbolisme.
Pagina 1 / 2