Toen het industriële tijdperk begon, veranderde de kunst. Deze eis van verandering bepaalde ook de artistieke expressie van William Bell Scott. Hij werd geïnspireerd door het werk van zijn vader als tekenaar, staal- en kopergraveur, opgeleid aan de Trustees Academy of Art in Edinburgh. Hij was nog steeds volledig toegewijd aan de traditie van de academische kunstopleiding met haar strenge regels, zoals het opsporen van oude beelden. Daarom verbleef hij in 1831 in Londen om ze te bestuderen. Een verder verblijf in Londen in 1837 werd gebruikt voor intensief artistiek werk, hij schilderde en tekende en werkte als kunstcriticus en dichter.
In 1847 ontmoette Scott Dante Gabriel Rossetti, die net als hij gedichten schilderde en schreef. Rossetti en andere kunstenaars stichtten het jaar daarop de Broederschap van de Prerafaëlieten. In tegenstelling tot de ideeën van de academische schilderkunst pleitten de prerafaëlieten voor de studie van de natuur, de vrije keuze van de onderwerpen en een gedetailleerde maar levendige manier van weergeven. Hun modellen waren middeleeuwse kunstenaars voor de tijd van Rafaël. De verscheidenheid aan thema's varieerde van mythologische en religieuze inhoud tot maatschappijkritiek. William Bell Scott vond in deze motieven ook uitdrukking als schilder in een afwijking van de academische wijze van representatie, zonder een nauwe relatie te hebben met de beeldende kunst van de prerafaëlieten. Het was eerder zijn neiging tot poëzie die hem met hen verbond. Maar ook de rijkdom aan details en de precieze tekening zijn kenmerkend voor Scott's schilderijen.
Ondanks zijn artistieke talent en opleiding was Scott geen gepassioneerd of zeer succesvol schilder. Zijn ontwerpen voor de decoratie van de parlementsgebouwen in Londen, 1843, werden afgewezen. In plaats daarvan werd hem vaak de functie van hoofd van de Government School Design in Newcastle upon Tyne aangeboden. Hij verbleef daar tot 1864. In die tijd maakte hij zijn belangrijkste werk, de pittoreske muurdecoratie van Wallington Hall in de buurt van Newcastle. De schilderijen, uitgevoerd tussen 1857 en 1861, tonen de geschiedenis van Northumberland in acht delen, waaronder de scène "Iron and Coal", een impressie van een industrieel proces - en dus een actueel nieuw thema. Scott's echte artistieke talent komt echter meer tot uiting in zijn landschapsvoorstellingen en portretten. Hij zag zichzelf vooral als een dichter. Hij was niet een van de beroemdste schilders en tekenaars van de Victoriaanse tijd, maar wel een van de meest veelzijdige.
Toen het industriële tijdperk begon, veranderde de kunst. Deze eis van verandering bepaalde ook de artistieke expressie van William Bell Scott. Hij werd geïnspireerd door het werk van zijn vader als tekenaar, staal- en kopergraveur, opgeleid aan de Trustees Academy of Art in Edinburgh. Hij was nog steeds volledig toegewijd aan de traditie van de academische kunstopleiding met haar strenge regels, zoals het opsporen van oude beelden. Daarom verbleef hij in 1831 in Londen om ze te bestuderen. Een verder verblijf in Londen in 1837 werd gebruikt voor intensief artistiek werk, hij schilderde en tekende en werkte als kunstcriticus en dichter.
In 1847 ontmoette Scott Dante Gabriel Rossetti, die net als hij gedichten schilderde en schreef. Rossetti en andere kunstenaars stichtten het jaar daarop de Broederschap van de Prerafaëlieten. In tegenstelling tot de ideeën van de academische schilderkunst pleitten de prerafaëlieten voor de studie van de natuur, de vrije keuze van de onderwerpen en een gedetailleerde maar levendige manier van weergeven. Hun modellen waren middeleeuwse kunstenaars voor de tijd van Rafaël. De verscheidenheid aan thema's varieerde van mythologische en religieuze inhoud tot maatschappijkritiek. William Bell Scott vond in deze motieven ook uitdrukking als schilder in een afwijking van de academische wijze van representatie, zonder een nauwe relatie te hebben met de beeldende kunst van de prerafaëlieten. Het was eerder zijn neiging tot poëzie die hem met hen verbond. Maar ook de rijkdom aan details en de precieze tekening zijn kenmerkend voor Scott's schilderijen.
Ondanks zijn artistieke talent en opleiding was Scott geen gepassioneerd of zeer succesvol schilder. Zijn ontwerpen voor de decoratie van de parlementsgebouwen in Londen, 1843, werden afgewezen. In plaats daarvan werd hem vaak de functie van hoofd van de Government School Design in Newcastle upon Tyne aangeboden. Hij verbleef daar tot 1864. In die tijd maakte hij zijn belangrijkste werk, de pittoreske muurdecoratie van Wallington Hall in de buurt van Newcastle. De schilderijen, uitgevoerd tussen 1857 en 1861, tonen de geschiedenis van Northumberland in acht delen, waaronder de scène "Iron and Coal", een impressie van een industrieel proces - en dus een actueel nieuw thema. Scott's echte artistieke talent komt echter meer tot uiting in zijn landschapsvoorstellingen en portretten. Hij zag zichzelf vooral als een dichter. Hij was niet een van de beroemdste schilders en tekenaars van de Victoriaanse tijd, maar wel een van de meest veelzijdige.
Pagina 1 / 1