Achteraf gezien is het een verhaal van verwarring en een verkeerde identiteit. Vrijwel tegelijkertijd en op dezelfde plaats leefden twee botanici met de naam William Hooker, beiden beroemd, beiden niet verwant. Eén ervan, Sir William Jackson Hooker, leefde van 1785 tot 1865 en was directeur van de wereldberoemde en nu in de Werelderfgoedlijst opgenomen Royal Botanic Garden in de Londense wijk Kew. Zoals de meeste botanici van zijn tijd was hij in staat planten uit te leggen en af te beelden aan de hand van beelden, maar hij werd beroemd omdat hij de botanische tuin van Kew vorm gaf tot het belang dat deze vandaag heeft. De andere William Hooker leefde van 1779 tot 1832 - en hij is het onderwerp hier. Hij werd wereldberoemd als natuurhistorisch illustrator van planten en vruchten. Alleen: Op het internet en ook in de "oude" media worden zijn grote kunstwerken meestal toegeschreven aan de adellijke naamgenoot en directeur van Kew, beiden worden "William Hooker" genoemd en ook hun levensdata worden meestal kleurrijk door elkaar gehaald.
Het belang van natuurhistorische illustraties kan moeilijk worden onderschat: Zij tonen de functies en de structuur van (menselijke) lichaamsdelen, planten en dieren. In een tijd dat er nog geen fotografie, geen foto's van elektronenmicroscopen of computerbeelden bestonden, waren prenten, tekeningen en aquarellen de enige manier om de onderlinge verbanden in de natuur te illustreren. Vaak werden de litho's met de hand ingekleurd. In die tijd ging het dus niet zozeer om decoratieve illustratie, de illustraties vereisten een grondige kennis van de natuurgeschiedenis en de beste illustratoren werden beschouwd als grote kunstenaars en wetenschappers. De illustratoren waren dus meestal zelf naturalisten of botanici, deskundigen in het ontleden, prepareren en analyseren van de af te beelden voorwerpen.
Hooker was een leerling van Franz Bauer (1758-1840), een Oostenrijkse botanicus en een van de grootste illustratoren van zijn tijd, die de laatste decennia van zijn leven in Kew doorbracht. William Hooker werd de officiële illustrator van de Royal Horticultural Society en illustreerde "The Paradisus Londinensis" (soms ook: "Coloured Figures of Plants Cultivated in the Vicinity of the Metropolis"), gepubliceerd tussen 1805 en 1807, met 117 illustraties van nieuwe exotische planten die in Londen en omgeving werden aangetroffen. Het bekendst zijn waarschijnlijk Hooker's fruitillustraties ("Pomona Londinensis", vervaardigd tussen 1816 en 1818). Een selectie daarvan werd en wordt nog steeds gepubliceerd als "Hooker's Finest Fruits" en bezorgde hem de reputatie een van de grootste "pomologische kunstenaars aller tijden" te zijn. De foto's zijn zo "echt" - je zou bijna in de vruchten willen bijten. Of zoals de eminente Britse botanicus William Stearne, die in 2001 overleed, het beschreef: De illustraties zijn "waarschijnlijk de mooiste illustraties van fruit die ooit zijn gepubliceerd, zo levensecht en smakelijk dat je bijna het gevoel krijgt dat ze van het bord geplukt kunnen worden". Trouwens, William Hooker gaf zelfs zijn naam aan een bepaalde kleur groen: Hooker's Green, een donker, diep groen. En om hem te eren, werd een plantengeslacht naar hem genoemd: het geslacht Hookera. Sir William Jackson Hooker, die in de adelstand werd verheven, gaf zijn naam aan de mossen van het geslacht Hookeriales.
Achteraf gezien is het een verhaal van verwarring en een verkeerde identiteit. Vrijwel tegelijkertijd en op dezelfde plaats leefden twee botanici met de naam William Hooker, beiden beroemd, beiden niet verwant. Eén ervan, Sir William Jackson Hooker, leefde van 1785 tot 1865 en was directeur van de wereldberoemde en nu in de Werelderfgoedlijst opgenomen Royal Botanic Garden in de Londense wijk Kew. Zoals de meeste botanici van zijn tijd was hij in staat planten uit te leggen en af te beelden aan de hand van beelden, maar hij werd beroemd omdat hij de botanische tuin van Kew vorm gaf tot het belang dat deze vandaag heeft. De andere William Hooker leefde van 1779 tot 1832 - en hij is het onderwerp hier. Hij werd wereldberoemd als natuurhistorisch illustrator van planten en vruchten. Alleen: Op het internet en ook in de "oude" media worden zijn grote kunstwerken meestal toegeschreven aan de adellijke naamgenoot en directeur van Kew, beiden worden "William Hooker" genoemd en ook hun levensdata worden meestal kleurrijk door elkaar gehaald.
Het belang van natuurhistorische illustraties kan moeilijk worden onderschat: Zij tonen de functies en de structuur van (menselijke) lichaamsdelen, planten en dieren. In een tijd dat er nog geen fotografie, geen foto's van elektronenmicroscopen of computerbeelden bestonden, waren prenten, tekeningen en aquarellen de enige manier om de onderlinge verbanden in de natuur te illustreren. Vaak werden de litho's met de hand ingekleurd. In die tijd ging het dus niet zozeer om decoratieve illustratie, de illustraties vereisten een grondige kennis van de natuurgeschiedenis en de beste illustratoren werden beschouwd als grote kunstenaars en wetenschappers. De illustratoren waren dus meestal zelf naturalisten of botanici, deskundigen in het ontleden, prepareren en analyseren van de af te beelden voorwerpen.
Hooker was een leerling van Franz Bauer (1758-1840), een Oostenrijkse botanicus en een van de grootste illustratoren van zijn tijd, die de laatste decennia van zijn leven in Kew doorbracht. William Hooker werd de officiële illustrator van de Royal Horticultural Society en illustreerde "The Paradisus Londinensis" (soms ook: "Coloured Figures of Plants Cultivated in the Vicinity of the Metropolis"), gepubliceerd tussen 1805 en 1807, met 117 illustraties van nieuwe exotische planten die in Londen en omgeving werden aangetroffen. Het bekendst zijn waarschijnlijk Hooker's fruitillustraties ("Pomona Londinensis", vervaardigd tussen 1816 en 1818). Een selectie daarvan werd en wordt nog steeds gepubliceerd als "Hooker's Finest Fruits" en bezorgde hem de reputatie een van de grootste "pomologische kunstenaars aller tijden" te zijn. De foto's zijn zo "echt" - je zou bijna in de vruchten willen bijten. Of zoals de eminente Britse botanicus William Stearne, die in 2001 overleed, het beschreef: De illustraties zijn "waarschijnlijk de mooiste illustraties van fruit die ooit zijn gepubliceerd, zo levensecht en smakelijk dat je bijna het gevoel krijgt dat ze van het bord geplukt kunnen worden". Trouwens, William Hooker gaf zelfs zijn naam aan een bepaalde kleur groen: Hooker's Green, een donker, diep groen. En om hem te eren, werd een plantengeslacht naar hem genoemd: het geslacht Hookera. Sir William Jackson Hooker, die in de adelstand werd verheven, gaf zijn naam aan de mossen van het geslacht Hookeriales.
Pagina 1 / 1