Pagina 1 / 2
Het werk van de Ierse schilder William Orpen wordt gedomineerd door twee onderwerpen, het portret en de oorlogsschilderijen. In beide gevallen bereikte hij grote populariteit als officieel kroniekschrijver in dienst van de Britse regering en de militaire leiding. Hiermee wordt al een bijzonder kenmerk van de persoon en de kunstenaar aan de orde gesteld. Gedurende zijn hele leven was hij een voorstander van een vurig Brits nationalisme. Hoewel Orpen in Ierland is geboren, staat hij voor de verdeling van het land in een katholieke meerderheid en een protestantse en Brits-georiënteerde elite van het land. Als zoon van een advocaat werd hij opgevoed in de geest van een militaire mentaliteit. De Ierse paasopstand van de katholieken en Ierse nationalisten in 1916 schudde Orpen zodanig dat hij zijn vaderland voorgoed verliet en nooit meer voet op Ierse bodem zette. Als gevolg daarvan mislukte ook zijn project van een culturele wedergeboorte van Ierland op basis van een Britse identiteit. Zijn artistieke creaties tijdens de Ierse Renaissance bleven echter van grote invloed op de Ierse kunstenaars van de volgende generatie, bijvoorbeeld Sean Keating. Ook zijn onderwijsfunctie aan de Metropolitan School of Art in Dublin, die hij in 1914 opgaf, droeg hieraan bij.
Het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog haalde Orpen uit zijn Ierse missie en gaf zijn nationalisme een artistiek doel. Orpen heeft zich, na in 1914 als vrijwilliger in militaire dienst te zijn getreden, in 1916 aangesloten bij het War Artist Project van de Britse Oorlogspropagandabureaus en heeft zich geheel gewijd aan het doel van een Britse overwinning op het Duitse Rijk. Een actie van de kunstenaar aan het begin van de oorlog toont hier zijn nationalistische oriëntatie. Orpen verkocht lege doeken aan rijke burgers ten behoeve van het Britse Rode Kruis en de verzorging van oorlogsgewonden, waarop later portretten zouden worden geschilderd. Hij begon zijn artistieke propaganda-activiteiten met een populaire karikatuur met de beschrijvende titel "keizer Wilhelm II als de duivel".
Na eerst portretten van soldaten te hebben gemaakt, reisde hij in 1917 naar het Westelijk Front en legde daar de materiële gevechten in de loopgraven vast. Tot zijn beroemdste schilderijen behoren "Dode Duitse soldaten in een loopgraaf" en de "Tank", een schilderij waarin een Britse tank over Duitse barricades rijdt en er een loopgraaf onder begraaft. Na het einde van de oorlog ontving Orpen militaire onderscheidingen en werd het toegelaten tot de Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten. De Britse militaire leiding gaf Orpen het bevel om de officiële portretkunstenaar te zijn bij de vredesonderhandelingen in Versailles. Hij legde onder meer de ondertekening van het Verdrag van Versailles vast in de Spiegelzaal van het kasteel en schilderde het. De kunstenaar veroorzaakte echter een schandaal met een oorlogsschilderij tijdens een tentoonstelling in de Koninklijke Academie in 1923. Onder de titel "The Unknown British Soldier in France" exposeerde Orpen een compositie die het morele sentiment van die tijd opwekte. Naast een kist die bedekt was met de Union Jack, werden twee Britse soldaten met ontbloot bovenlijf op de erewacht geplaatst. Na protesten in de pers en een verklaring van het oorlogsdepartement heeft de kunstenaar zijn schilderij opnieuw ontworpen.
Het werk van de Ierse schilder William Orpen wordt gedomineerd door twee onderwerpen, het portret en de oorlogsschilderijen. In beide gevallen bereikte hij grote populariteit als officieel kroniekschrijver in dienst van de Britse regering en de militaire leiding. Hiermee wordt al een bijzonder kenmerk van de persoon en de kunstenaar aan de orde gesteld. Gedurende zijn hele leven was hij een voorstander van een vurig Brits nationalisme. Hoewel Orpen in Ierland is geboren, staat hij voor de verdeling van het land in een katholieke meerderheid en een protestantse en Brits-georiënteerde elite van het land. Als zoon van een advocaat werd hij opgevoed in de geest van een militaire mentaliteit. De Ierse paasopstand van de katholieken en Ierse nationalisten in 1916 schudde Orpen zodanig dat hij zijn vaderland voorgoed verliet en nooit meer voet op Ierse bodem zette. Als gevolg daarvan mislukte ook zijn project van een culturele wedergeboorte van Ierland op basis van een Britse identiteit. Zijn artistieke creaties tijdens de Ierse Renaissance bleven echter van grote invloed op de Ierse kunstenaars van de volgende generatie, bijvoorbeeld Sean Keating. Ook zijn onderwijsfunctie aan de Metropolitan School of Art in Dublin, die hij in 1914 opgaf, droeg hieraan bij.
Het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog haalde Orpen uit zijn Ierse missie en gaf zijn nationalisme een artistiek doel. Orpen heeft zich, na in 1914 als vrijwilliger in militaire dienst te zijn getreden, in 1916 aangesloten bij het War Artist Project van de Britse Oorlogspropagandabureaus en heeft zich geheel gewijd aan het doel van een Britse overwinning op het Duitse Rijk. Een actie van de kunstenaar aan het begin van de oorlog toont hier zijn nationalistische oriëntatie. Orpen verkocht lege doeken aan rijke burgers ten behoeve van het Britse Rode Kruis en de verzorging van oorlogsgewonden, waarop later portretten zouden worden geschilderd. Hij begon zijn artistieke propaganda-activiteiten met een populaire karikatuur met de beschrijvende titel "keizer Wilhelm II als de duivel".
Na eerst portretten van soldaten te hebben gemaakt, reisde hij in 1917 naar het Westelijk Front en legde daar de materiële gevechten in de loopgraven vast. Tot zijn beroemdste schilderijen behoren "Dode Duitse soldaten in een loopgraaf" en de "Tank", een schilderij waarin een Britse tank over Duitse barricades rijdt en er een loopgraaf onder begraaft. Na het einde van de oorlog ontving Orpen militaire onderscheidingen en werd het toegelaten tot de Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten. De Britse militaire leiding gaf Orpen het bevel om de officiële portretkunstenaar te zijn bij de vredesonderhandelingen in Versailles. Hij legde onder meer de ondertekening van het Verdrag van Versailles vast in de Spiegelzaal van het kasteel en schilderde het. De kunstenaar veroorzaakte echter een schandaal met een oorlogsschilderij tijdens een tentoonstelling in de Koninklijke Academie in 1923. Onder de titel "The Unknown British Soldier in France" exposeerde Orpen een compositie die het morele sentiment van die tijd opwekte. Naast een kist die bedekt was met de Union Jack, werden twee Britse soldaten met ontbloot bovenlijf op de erewacht geplaatst. Na protesten in de pers en een verklaring van het oorlogsdepartement heeft de kunstenaar zijn schilderij opnieuw ontworpen.