Niet alleen pure documentatie is kenmerkend voor de motivatie en het onderwerp van de fotografen. Waar vormgeving de grootste rol speelt, wordt het gezichtspunt belangrijk, speelt kleur een fundamentele rol en ontwikkelt het motief zich tot een voorwerp van betekenis. De traditionele fotografie met haar portretten, landschaps- en natuurlichtbeelden en tenslotte de beeldopvattingen van de fotojournalistiek vormen ook de basis voor de moderne fotografie, die nieuwe technische middelen en methoden gebruikt om nieuwe vormen van representatie mogelijk te maken. Sinds de documenta 6-tentoonstelling in 1977 heeft de fotografie zich ook definitief gevestigd als onderdeel van de hedendaagse kunst. Digitalisering speelde daarbij een rol. De mogelijkheden van beeldexpressie namen vanaf 1980 een onvoorstelbare omvang aan. Beeldbewerkingsprogramma's, als nieuw medium, boden oneindig veel mogelijkheden voor vormgeving. Zij maakten het gebruik van technische hulpmiddelen zoals verschillende lenzen of afzonderlijke werkstappen zoals rasteren of meervoudige belichtingen overbodig. In de moderne, hedendaagse fotografie kunnen documentatie en enscenering vaak als innerlijke picturale inhoud worden geïdentificeerd: Voorstellingen van dingen of levende wezens die met elkaar in verband staan en zo de boodschap van het beeld vormen. Vooral ensceneringen kunnen meestal als artistieke foto's worden gekenschetst. Anderzijds zijn er foto's die gekenmerkt worden door abstractie van de beeldinhoud, b.v. vortexbeelden. Zij worden gekenmerkt door het oproepen van indrukken of emoties. Deze picturale werken komen tot stand door het gebruik van speciale produktiemethoden, die geen foto's zijn in de ware zin van het woord. Concrete foto's" zijn ook artistieke resultaten van een proces waarin de foto zelf het voorwerp van belangstelling blijft.