De opkomst van de 19e en 20e eeuw luidde een grote omwenteling in de beeldende kunst in - er ontstonden stromingen zoals het Impressionisme of het Symbolisme, die zich in toenemende mate tegen het Naturalisme keerden. Nieuwe ideeën en expressiemogelijkheden braken de oude academische regels in de schilderkunst. Zelfs Alphonse Mucha leefde in het "vaderland" van het Impressionisme en wist in zijn werken de tijdsgeest te weerspiegelen.
De kunstenaar had een talent dat zich, samen met zijn vele ervaringen, langzaam ontwikkelde tot een eigen stijl. Maar de weg naar het kunstonderwijs was niet zonder moeilijkheden: in 1877 probeerde hij zich in te schrijven aan de Academie voor Schone Kunsten in Praag, maar hij werd afgewezen door professor Antonin Lhota. Twee jaar later reisde hij naar Wenen en maakte hij theaterdecoraties. Dit gaf hem veel vaardigheden in het werken met grote formaten en een gevoel voor theatercompositie.
Toen het Alphonse Mucha aan geld ontbrak, maakte hij portretten om in zijn levensonderhoud te voorzien. Na enkele opdrachten, die hij voor graaf Khuen-Belassi uitvoerde, kreeg hij financiële steun van de eigenaar van de Nikolsburg. Dit stopte echter in 1877 en Mucha moest ontwerpen maken voor postzegels. In deze periode voltooide hij zijn studie aan de kunstacademie van München, verhuisde hij naar Parijs en werd hij lid van de Colarossi-Academie. In de hoofdstad Alphonse Mucha beleefde hij het hoogtepunt van zijn artistieke werk. Hij verdiende zijn brood met tal van decoratieve werken: tekeningen voor modelbladen, boekillustraties en posters en andere werken. Intussen worden de symbolistische ideeën steeds duidelijker.
Op sommige plaatsen zijn herhalingen en dempingen in zijn werk terug te vinden, bijvoorbeeld in de productie van de grote aantallen ansichtkaarten en posters. Er zijn slechts enkele wijzigingen in het ontwerp van de figuren te zien. De gebaren, gelaatsuitdrukkingen en versieringen werden aangepast; de achtergrond bestond uit cirkels of bogen. Maar de werken van Alphonse Mucha hebben ook opvallende elementen. De kunstenaar ontwikkelde een eigen stijl, waarmee hij experimenteerde: de duidelijk zichtbare lijnen, de ornamentiek en de kleurstelling maakten bijvoorbeeld een typische weergave van een vrouw met bloemen uniek.
Twee Parijse tentoonstellingen van de kunstenaar waren zeer beroemd: in de galerie La Bodiniere en in de Salon des Cent. Daarna, in 1904, reisde Mucha naar de Verenigde Staten en vestigde zich daar enige tijd om van daaruit opdrachten uit te voeren. In de tweede helft van zijn leven studeerde hij Slavisch voor het werk "The Slavic Epic". Hij reisde naar Polen en Rusland. Pas in 1928 droeg hij het schilderij over aan de stad Praag, waar het een eigen plaats kreeg in het tentoonstellingspaleis. In 1938 kreeg Mucha een longontsteking en stierf het jaar daarop.
De opkomst van de 19e en 20e eeuw luidde een grote omwenteling in de beeldende kunst in - er ontstonden stromingen zoals het Impressionisme of het Symbolisme, die zich in toenemende mate tegen het Naturalisme keerden. Nieuwe ideeën en expressiemogelijkheden braken de oude academische regels in de schilderkunst. Zelfs Alphonse Mucha leefde in het "vaderland" van het Impressionisme en wist in zijn werken de tijdsgeest te weerspiegelen.
De kunstenaar had een talent dat zich, samen met zijn vele ervaringen, langzaam ontwikkelde tot een eigen stijl. Maar de weg naar het kunstonderwijs was niet zonder moeilijkheden: in 1877 probeerde hij zich in te schrijven aan de Academie voor Schone Kunsten in Praag, maar hij werd afgewezen door professor Antonin Lhota. Twee jaar later reisde hij naar Wenen en maakte hij theaterdecoraties. Dit gaf hem veel vaardigheden in het werken met grote formaten en een gevoel voor theatercompositie.
Toen het Alphonse Mucha aan geld ontbrak, maakte hij portretten om in zijn levensonderhoud te voorzien. Na enkele opdrachten, die hij voor graaf Khuen-Belassi uitvoerde, kreeg hij financiële steun van de eigenaar van de Nikolsburg. Dit stopte echter in 1877 en Mucha moest ontwerpen maken voor postzegels. In deze periode voltooide hij zijn studie aan de kunstacademie van München, verhuisde hij naar Parijs en werd hij lid van de Colarossi-Academie. In de hoofdstad Alphonse Mucha beleefde hij het hoogtepunt van zijn artistieke werk. Hij verdiende zijn brood met tal van decoratieve werken: tekeningen voor modelbladen, boekillustraties en posters en andere werken. Intussen worden de symbolistische ideeën steeds duidelijker.
Op sommige plaatsen zijn herhalingen en dempingen in zijn werk terug te vinden, bijvoorbeeld in de productie van de grote aantallen ansichtkaarten en posters. Er zijn slechts enkele wijzigingen in het ontwerp van de figuren te zien. De gebaren, gelaatsuitdrukkingen en versieringen werden aangepast; de achtergrond bestond uit cirkels of bogen. Maar de werken van Alphonse Mucha hebben ook opvallende elementen. De kunstenaar ontwikkelde een eigen stijl, waarmee hij experimenteerde: de duidelijk zichtbare lijnen, de ornamentiek en de kleurstelling maakten bijvoorbeeld een typische weergave van een vrouw met bloemen uniek.
Twee Parijse tentoonstellingen van de kunstenaar waren zeer beroemd: in de galerie La Bodiniere en in de Salon des Cent. Daarna, in 1904, reisde Mucha naar de Verenigde Staten en vestigde zich daar enige tijd om van daaruit opdrachten uit te voeren. In de tweede helft van zijn leven studeerde hij Slavisch voor het werk "The Slavic Epic". Hij reisde naar Polen en Rusland. Pas in 1928 droeg hij het schilderij over aan de stad Praag, waar het een eigen plaats kreeg in het tentoonstellingspaleis. In 1938 kreeg Mucha een longontsteking en stierf het jaar daarop.
Pagina 1 / 7