De geschiedenis en artistieke ontwikkeling van de schilder Antoine-Jean Gros is nauw verbonden met de Franse Revolutie en de opkomst van Napoleon. Tot zijn eerste grote succes in de schilderkunst volgde de kunstenaar een klassieke opleiding. Zijn vader was ook een succesvol kunstenaar en gaf les aan zijn zoon totdat hij in zijn voetsporen trad en onder de vleugels van Jacques-Louis David uitglijdt. De zorgeloze tijden onder de dekmantel van de absolutistische regering kwamen tot een einde. De politieke onrust wierp lange schaduwen en financiële problemen dwongen de jonge gros tot het produceren van foto's die gemakkelijk te verkopen waren. In deze fase maakte hij talrijke portretten en schilderijen met een mythologische inhoud. De connecties van de schilder met de aristocratie, die voor zijn portemonnee zorgde, dwongen hem na het uitbreken van de revolutie naar Italië te vluchten.
1796 bracht veranderingen en de grote artistieke doorbraak voor Antoine-Jean Gros. In Milaan ontmoette Gros voor het eerst Napoleon. Hij gaf opdracht tot het schilderij Napoleon op de brug van Arcole. Gros maakte in korte tijd enthousiast twee versies van het schilderij en werd vanaf dat moment de persoonlijke schilder van de toekomstige staatsman. Gros had precies het gewenste gevoel voor een manier van uitbeelden die realistisch was en tegelijkertijd de brutaliteit van de gevechten verzachtte. Het classicisme was populair in Europa tijdens de creatieve periode van de kunstenaar, een tijdperk dat deels gepaard ging met de romantiek en de romantisch getransfigureerde visie van de beeldende kunstenaars. Antoine-Jean Gros is een typische vertegenwoordiger van deze tegengestelde standpunten. De paradox tussen de verschrikkingen van het slagveld en het heroïsche sentiment vindt eenheid in de werken. Dit talent had een grote invloed op Romantische schilders in heel Europa.
De stabiliteit in Frankrijk was niet blijvend en zo werden de jaren op het slagveld gevolgd door rustige tijden in Parijs. De adel had een nieuwe vorm gekregen en Antoine-Jean Gros kreeg de titel van baron. De kunstenaar bleef trouw aan zijn grote composities in de classicistische stijl en het schilderen van portretten met de kenmerkende visie tussen werkelijkheid en romantiek.
De geschiedenis en artistieke ontwikkeling van de schilder Antoine-Jean Gros is nauw verbonden met de Franse Revolutie en de opkomst van Napoleon. Tot zijn eerste grote succes in de schilderkunst volgde de kunstenaar een klassieke opleiding. Zijn vader was ook een succesvol kunstenaar en gaf les aan zijn zoon totdat hij in zijn voetsporen trad en onder de vleugels van Jacques-Louis David uitglijdt. De zorgeloze tijden onder de dekmantel van de absolutistische regering kwamen tot een einde. De politieke onrust wierp lange schaduwen en financiële problemen dwongen de jonge gros tot het produceren van foto's die gemakkelijk te verkopen waren. In deze fase maakte hij talrijke portretten en schilderijen met een mythologische inhoud. De connecties van de schilder met de aristocratie, die voor zijn portemonnee zorgde, dwongen hem na het uitbreken van de revolutie naar Italië te vluchten.
1796 bracht veranderingen en de grote artistieke doorbraak voor Antoine-Jean Gros. In Milaan ontmoette Gros voor het eerst Napoleon. Hij gaf opdracht tot het schilderij Napoleon op de brug van Arcole. Gros maakte in korte tijd enthousiast twee versies van het schilderij en werd vanaf dat moment de persoonlijke schilder van de toekomstige staatsman. Gros had precies het gewenste gevoel voor een manier van uitbeelden die realistisch was en tegelijkertijd de brutaliteit van de gevechten verzachtte. Het classicisme was populair in Europa tijdens de creatieve periode van de kunstenaar, een tijdperk dat deels gepaard ging met de romantiek en de romantisch getransfigureerde visie van de beeldende kunstenaars. Antoine-Jean Gros is een typische vertegenwoordiger van deze tegengestelde standpunten. De paradox tussen de verschrikkingen van het slagveld en het heroïsche sentiment vindt eenheid in de werken. Dit talent had een grote invloed op Romantische schilders in heel Europa.
De stabiliteit in Frankrijk was niet blijvend en zo werden de jaren op het slagveld gevolgd door rustige tijden in Parijs. De adel had een nieuwe vorm gekregen en Antoine-Jean Gros kreeg de titel van baron. De kunstenaar bleef trouw aan zijn grote composities in de classicistische stijl en het schilderen van portretten met de kenmerkende visie tussen werkelijkheid en romantiek.
Pagina 1 / 2