De werken van Carl Spitzweg tonen het hedendaagse leven aan het einde van de 19e en het begin van de 20e eeuw met een scherp maar liefdevol oog. Zachte ironie en satire, maar ook gedetailleerde uitbeeldingen van levensomstandigheden en landschappen zijn vormende elementen. De kindertijd en de jeugd van Carl Spitzweg waren bepalend voor deze ontwikkeling. Carl Spitzweg is geboren in München in een hogere middenklasse omgeving. Beide ouders waren rijk. Zijn moeder Franziska was de dochter van een rijke fruitgroothandelaar. Zijn vader had een succesvolle handel in specerijen, vandaag de dag zou dit worden opgevat als een specerijenhandel. Door de financiële omstandigheden van de familie was Carl Spitzweg grotendeels onafhankelijk. De schilder groeide op met een oudere en een jongere broer. Toen hij elf jaar oud was, stierf zijn moeder. De plannen van de vader voorzagen dat de oudste zoon het bedrijf zou overnemen. De jongste zoon zou dokter worden, en voor Carl wilde hij een carrière als apotheker.
Hoewel zijn artistieke talent al vroeg zichtbaar was - de eerste tekening dateert uit 1823 - volgde Carl Spitzweg aanvankelijk de wensen van zijn vader. Hij liep stage bij Franz Xaver Pettenkofer aan de Koninklijke Beierse Hofapotheek in München. Toen hij in zijn laatste leerjaar zat, stierf zijn vader. Carl Spitzweg voltooide zijn leertijd en verhuisde naar de Löwenapotheke in Straubing. Hier bracht hij naast zijn professionele activiteiten ook veel tijd door met schilders en theatermensen. Hij begon toen met de studie farmacie, scheikunde en plantkunde aan de Universiteit van München. Na zijn afstuderen met onderscheiding werd hij toegelaten als praktijkapotheker en werkte hij in verschillende apotheken. Maar de drang om te schilderen was ongebroken. Na een lange ziekte en een verblijf in een kuuroord besloot Carl Spitzweg fulltime te gaan schilderen. De erfenis van het fortuin van zijn ouders gaf hem een goede start in zijn artistieke leven.
Carl Spitzweg heeft nooit een artistieke opleiding genoten. Als een typische autodidact, werkte hij zijn vaardigheden helemaal alleen uit. Hij werd lid van de Münchense Kunstverein en raakte bevriend met collega-schilders. Zijn vriendenkring bestond uit Dietrich Langko, Friedrich Voltz, Eduard Schleich en Christian Morgenstern. Reizen in het algemeen en studiereizen waren zeer belangrijk voor Spitzweg. Hij bezocht Dalmatië en Venetië, Parijs, Londen en Antwerpen. Hij bezocht ook steden binnen Duitsland, bijvoorbeeld Frankfurt en Heidelberg. Zijn foto's waren vaak humoristische voorstellingen van de kleine bourgeoisie, vaak werden karikaturen met een humoristische achtergrond gemaakt. Als medewerker van de "Fliegende Blätter", een humoristisch weekblad, maakte hij talrijke tekeningen. Spitzweg concentreerde zich ook steeds meer op de landschapsschilderkunst. Het succes was niet lang op zich te laten wachten. De schilderijen van Spitzweg verkochten zelfs tijdens zijn leven goed. Een bijzondere onderscheiding was de toekenning van de Beierse Orde van Michael. Daarnaast was Carl Spitzweg de laatste jaren van zijn leven erelid van de Academie voor Schone Kunsten in München. Spitzweg was intensief bezig met de samenstelling van de kleuren. Zijn ervaring als apotheker en zijn kennis van de chemie waren voor hem van groot nut. Hij produceerde zijn eigen kleuren, en een speciaal, fel glanzend blauw werd erg beroemd.
De werken van Carl Spitzweg tonen het hedendaagse leven aan het einde van de 19e en het begin van de 20e eeuw met een scherp maar liefdevol oog. Zachte ironie en satire, maar ook gedetailleerde uitbeeldingen van levensomstandigheden en landschappen zijn vormende elementen. De kindertijd en de jeugd van Carl Spitzweg waren bepalend voor deze ontwikkeling. Carl Spitzweg is geboren in München in een hogere middenklasse omgeving. Beide ouders waren rijk. Zijn moeder Franziska was de dochter van een rijke fruitgroothandelaar. Zijn vader had een succesvolle handel in specerijen, vandaag de dag zou dit worden opgevat als een specerijenhandel. Door de financiële omstandigheden van de familie was Carl Spitzweg grotendeels onafhankelijk. De schilder groeide op met een oudere en een jongere broer. Toen hij elf jaar oud was, stierf zijn moeder. De plannen van de vader voorzagen dat de oudste zoon het bedrijf zou overnemen. De jongste zoon zou dokter worden, en voor Carl wilde hij een carrière als apotheker.
Hoewel zijn artistieke talent al vroeg zichtbaar was - de eerste tekening dateert uit 1823 - volgde Carl Spitzweg aanvankelijk de wensen van zijn vader. Hij liep stage bij Franz Xaver Pettenkofer aan de Koninklijke Beierse Hofapotheek in München. Toen hij in zijn laatste leerjaar zat, stierf zijn vader. Carl Spitzweg voltooide zijn leertijd en verhuisde naar de Löwenapotheke in Straubing. Hier bracht hij naast zijn professionele activiteiten ook veel tijd door met schilders en theatermensen. Hij begon toen met de studie farmacie, scheikunde en plantkunde aan de Universiteit van München. Na zijn afstuderen met onderscheiding werd hij toegelaten als praktijkapotheker en werkte hij in verschillende apotheken. Maar de drang om te schilderen was ongebroken. Na een lange ziekte en een verblijf in een kuuroord besloot Carl Spitzweg fulltime te gaan schilderen. De erfenis van het fortuin van zijn ouders gaf hem een goede start in zijn artistieke leven.
Carl Spitzweg heeft nooit een artistieke opleiding genoten. Als een typische autodidact, werkte hij zijn vaardigheden helemaal alleen uit. Hij werd lid van de Münchense Kunstverein en raakte bevriend met collega-schilders. Zijn vriendenkring bestond uit Dietrich Langko, Friedrich Voltz, Eduard Schleich en Christian Morgenstern. Reizen in het algemeen en studiereizen waren zeer belangrijk voor Spitzweg. Hij bezocht Dalmatië en Venetië, Parijs, Londen en Antwerpen. Hij bezocht ook steden binnen Duitsland, bijvoorbeeld Frankfurt en Heidelberg. Zijn foto's waren vaak humoristische voorstellingen van de kleine bourgeoisie, vaak werden karikaturen met een humoristische achtergrond gemaakt. Als medewerker van de "Fliegende Blätter", een humoristisch weekblad, maakte hij talrijke tekeningen. Spitzweg concentreerde zich ook steeds meer op de landschapsschilderkunst. Het succes was niet lang op zich te laten wachten. De schilderijen van Spitzweg verkochten zelfs tijdens zijn leven goed. Een bijzondere onderscheiding was de toekenning van de Beierse Orde van Michael. Daarnaast was Carl Spitzweg de laatste jaren van zijn leven erelid van de Academie voor Schone Kunsten in München. Spitzweg was intensief bezig met de samenstelling van de kleuren. Zijn ervaring als apotheker en zijn kennis van de chemie waren voor hem van groot nut. Hij produceerde zijn eigen kleuren, en een speciaal, fel glanzend blauw werd erg beroemd.
Pagina 1 / 4