In de 16e eeuw kwam de trotse en rijke Republiek Venetië in een periode van onstuitbaar verval - gedomineerd door macht, rijkdom en hebzucht vierden de Venetianen zichzelf dood terwijl andere volkeren rondom hun macht konden uitbreiden. Alleen de beeldende kunst van de barok bereikte een geslaagde synthese van genie, materiaal en techniek, zowel in Venetië als in Rome, nauwelijks 400 kilometer verderop, zodat de schilderkunst haar hoogste niveau van perfectie tot dan toe bereikte. Er ontstonden meesterwerken van grote expressiviteit en schoonheid. Tegelijkertijd waren Rome en Venetië speciale aantrekkingscentra geworden voor de beroemdste kunstenaars. Carlo Saraceni was een van de grote schilders uit die tijd. In 1579 werd Carlo Saraceni in Venetië geboren als zoon van een Bolognese zijdehandelaarsfamilie. Hij dankte zijn artistieke opleiding aan de lagunestad en op 20-jarige leeftijd ging Saraceni vervolgens naar Rome. Hier bracht hij grote delen van zijn korte leven door en hier werd hij "Carlo Venetiano" genoemd. Later teruggekeerd naar Venetië, stierf de meester van de barokke schilderkunst in juni 1620, midden in het werk aan schilderijen voor de zaal van de Grote Raad van Venetië.
Tijdens zijn verblijf in Rome leken Saraceni's schilderijen in mindere mate beïnvloed door de Venetiaanse schilderkunst van Bassano, Veronese of Tintoretto, maar eerder door Vlaamse en Duitse schilders. Hiertoe behoorden de Duitse schilders Adam Elsheimer en Hans Rottenhammer en de Vlamingen Pietro Mera en Gasper Rem, die de schilderkunst op klein formaat op koper hadden geperfectioneerd en daarmee ook een verbazingwekkend levendige handel hadden ontwikkeld. Toen Saraceni in 1598 in Rome aankwam, was hij waarschijnlijk nogal gefascineerd door de artistieke ijver in de pauselijke stad. De komende millenniumwisseling zou immers begroet worden met prachtig gerestaureerde kerken. Tegelijkertijd experimenteerden barokschilders met nieuwe eigentijdse schilderstijlen en de selectie van bepaalde naturalistische motieven. Bijzondere invloed op Carlo Saraceni wordt toegeschreven aan Michelangelo Merisi (of: Amerighi), genaamd Caravaggio, die artistieke perfectie combineerde met feitelijke criminele neigingen. Vooral Carvaggio's schilderijen in de Contarelli-kapel in San Luigi dei Francesi hadden een diepe indruk gemaakt op Saraceni - en bijgevolg benaderde Saraceni's stijl de rusteloze uitdrukkingswijze van Carvaggio. Zo werd de uitdrukkingswijze van Carlo Saraceni in zijn schilderijen gekenmerkt door een sentimenteel, bijna elegisch timbre, door een geïnternaliseerde en zeer menselijke religiositeit en door een natuurlijke fascinatie voor kleuren. Saraceni's nauwe band met Carvaggio leverde hem ook verschillende opdrachten op voor altaarstukken die Caravaggio's werken aanvulden, bijvoorbeeld voor de kerk Santa Maria della Scala in de wijk Trastevere in Rome.
Nadat Carlo Saraceni in opdracht van invloedrijke Romeinse families veelgeprezen schilderijen maakte, bestemd voor privé devoties in kleine kapelletjes en oratoria, werd hij een van de belangrijkste protagonisten van de schilderkunst aan het begin van de 17e eeuw. Andere hoogtepunten van zijn artistieke carrière waren de grote fascinerende altaarstukken.
In de 16e eeuw kwam de trotse en rijke Republiek Venetië in een periode van onstuitbaar verval - gedomineerd door macht, rijkdom en hebzucht vierden de Venetianen zichzelf dood terwijl andere volkeren rondom hun macht konden uitbreiden. Alleen de beeldende kunst van de barok bereikte een geslaagde synthese van genie, materiaal en techniek, zowel in Venetië als in Rome, nauwelijks 400 kilometer verderop, zodat de schilderkunst haar hoogste niveau van perfectie tot dan toe bereikte. Er ontstonden meesterwerken van grote expressiviteit en schoonheid. Tegelijkertijd waren Rome en Venetië speciale aantrekkingscentra geworden voor de beroemdste kunstenaars. Carlo Saraceni was een van de grote schilders uit die tijd. In 1579 werd Carlo Saraceni in Venetië geboren als zoon van een Bolognese zijdehandelaarsfamilie. Hij dankte zijn artistieke opleiding aan de lagunestad en op 20-jarige leeftijd ging Saraceni vervolgens naar Rome. Hier bracht hij grote delen van zijn korte leven door en hier werd hij "Carlo Venetiano" genoemd. Later teruggekeerd naar Venetië, stierf de meester van de barokke schilderkunst in juni 1620, midden in het werk aan schilderijen voor de zaal van de Grote Raad van Venetië.
Tijdens zijn verblijf in Rome leken Saraceni's schilderijen in mindere mate beïnvloed door de Venetiaanse schilderkunst van Bassano, Veronese of Tintoretto, maar eerder door Vlaamse en Duitse schilders. Hiertoe behoorden de Duitse schilders Adam Elsheimer en Hans Rottenhammer en de Vlamingen Pietro Mera en Gasper Rem, die de schilderkunst op klein formaat op koper hadden geperfectioneerd en daarmee ook een verbazingwekkend levendige handel hadden ontwikkeld. Toen Saraceni in 1598 in Rome aankwam, was hij waarschijnlijk nogal gefascineerd door de artistieke ijver in de pauselijke stad. De komende millenniumwisseling zou immers begroet worden met prachtig gerestaureerde kerken. Tegelijkertijd experimenteerden barokschilders met nieuwe eigentijdse schilderstijlen en de selectie van bepaalde naturalistische motieven. Bijzondere invloed op Carlo Saraceni wordt toegeschreven aan Michelangelo Merisi (of: Amerighi), genaamd Caravaggio, die artistieke perfectie combineerde met feitelijke criminele neigingen. Vooral Carvaggio's schilderijen in de Contarelli-kapel in San Luigi dei Francesi hadden een diepe indruk gemaakt op Saraceni - en bijgevolg benaderde Saraceni's stijl de rusteloze uitdrukkingswijze van Carvaggio. Zo werd de uitdrukkingswijze van Carlo Saraceni in zijn schilderijen gekenmerkt door een sentimenteel, bijna elegisch timbre, door een geïnternaliseerde en zeer menselijke religiositeit en door een natuurlijke fascinatie voor kleuren. Saraceni's nauwe band met Carvaggio leverde hem ook verschillende opdrachten op voor altaarstukken die Caravaggio's werken aanvulden, bijvoorbeeld voor de kerk Santa Maria della Scala in de wijk Trastevere in Rome.
Nadat Carlo Saraceni in opdracht van invloedrijke Romeinse families veelgeprezen schilderijen maakte, bestemd voor privé devoties in kleine kapelletjes en oratoria, werd hij een van de belangrijkste protagonisten van de schilderkunst aan het begin van de 17e eeuw. Andere hoogtepunten van zijn artistieke carrière waren de grote fascinerende altaarstukken.
Pagina 1 / 1