Pagina 1 / 1
Emile Martin Charles Schwabe, bekend als Carlos Schwabe (* 21 juli 1866 in Altona; † 22 januari 1926 in Avon, Département Seine-et-Marne), was een opmerkelijk kunstenaar die zowel het Duitse als het Zwitserse symbolisme op opmerkelijke wijze vertegenwoordigde. Het heldere palet van zijn werken vermengde de sublimiteit van de Duitse cultuur met de delicate delicatesse van de Zwitserse kunst. Als zoon van de koopman Georges Henri Charles Auguste en Jeanne Henriette Christine, née Bolten, werd Schwabe geboren in Altona, Holstein. Rond 1870 verhuisde zijn familie echter resoluut naar Genève, een gebeurtenis die Schwabe's toekomstige artistieke weg zou bepalen.
Met zijn goed afgeronde opleiding aan de École des arts industriels in Genève tussen 1882 en 1884 kweekte Schwabe een diep begrip en waardering voor kunst. Zijn passie voor symbolistische kunst ontwaakte tijdens zijn verblijf in Parijs, waar hij na zijn studie naartoe verhuisde. Hier verdiepte hij zich in de wereld van het symbolisme, ontwikkelde behangpatronen en verdiepte zijn kennis, die zich uitte in zijn tekeningen en schilderijen. De kunstige weergave van zijn werken in de vorm van kunstdrukken is een eerbetoon aan zijn unieke stijl, die zowel in Parijs als in Genève, waar hij regelmatig reisde, werd bewonderd. Schwabe's invloed op de Art Nouveau is onmiskenbaar; hij wordt vaak gezien als een voorloper van deze stijl. Zijn kunst uit de jaren 1890 wordt gekenmerkt door weelderige bloemversieringen en veelvuldige afbeeldingen van engelen en de Maagd Maria. Naast het illustreren van verschillende literaire werken, waaronder Le rêve (1892) van Émile Zola, Les Fleurs du Mal (1900) van Charles Baudelaire, Pelléas et Mélisande (1892) van Maurice Maeterlinck en Au Jardin de l'Infant (1908) van Albert Samain, trouwde hij ook twee keer.
Als gelauwerd kunstenaar kreeg Schwabe in 1900 de gouden medaille op de Parijse wereldtentoonstelling. Het jaar daarop werd hij tot officier van het Franse Legioen van Eer benoemd. Ondanks zijn Duitse en Zwitserse wortels woonde hij de rest van zijn leven in Frankrijk en stierf hij in Avon, ten zuiden van Parijs. Schwabe's vermogen om schoonheid en diepte op het doek vast te leggen maakt hem tot een ware meester van zijn kunst. Zijn werken leven voort in onze kunstdrukken, die de subtiliteiten van elke penseelstreek vastleggen en een eerbetoon zijn aan deze opmerkelijke kunstenaar. Zijn schilderijen zijn niet alleen een weergave van kunst, maar vertellen een verhaal dat voortleeft in elk van onze kunstdrukken.
Emile Martin Charles Schwabe, bekend als Carlos Schwabe (* 21 juli 1866 in Altona; † 22 januari 1926 in Avon, Département Seine-et-Marne), was een opmerkelijk kunstenaar die zowel het Duitse als het Zwitserse symbolisme op opmerkelijke wijze vertegenwoordigde. Het heldere palet van zijn werken vermengde de sublimiteit van de Duitse cultuur met de delicate delicatesse van de Zwitserse kunst. Als zoon van de koopman Georges Henri Charles Auguste en Jeanne Henriette Christine, née Bolten, werd Schwabe geboren in Altona, Holstein. Rond 1870 verhuisde zijn familie echter resoluut naar Genève, een gebeurtenis die Schwabe's toekomstige artistieke weg zou bepalen.
Met zijn goed afgeronde opleiding aan de École des arts industriels in Genève tussen 1882 en 1884 kweekte Schwabe een diep begrip en waardering voor kunst. Zijn passie voor symbolistische kunst ontwaakte tijdens zijn verblijf in Parijs, waar hij na zijn studie naartoe verhuisde. Hier verdiepte hij zich in de wereld van het symbolisme, ontwikkelde behangpatronen en verdiepte zijn kennis, die zich uitte in zijn tekeningen en schilderijen. De kunstige weergave van zijn werken in de vorm van kunstdrukken is een eerbetoon aan zijn unieke stijl, die zowel in Parijs als in Genève, waar hij regelmatig reisde, werd bewonderd. Schwabe's invloed op de Art Nouveau is onmiskenbaar; hij wordt vaak gezien als een voorloper van deze stijl. Zijn kunst uit de jaren 1890 wordt gekenmerkt door weelderige bloemversieringen en veelvuldige afbeeldingen van engelen en de Maagd Maria. Naast het illustreren van verschillende literaire werken, waaronder Le rêve (1892) van Émile Zola, Les Fleurs du Mal (1900) van Charles Baudelaire, Pelléas et Mélisande (1892) van Maurice Maeterlinck en Au Jardin de l'Infant (1908) van Albert Samain, trouwde hij ook twee keer.
Als gelauwerd kunstenaar kreeg Schwabe in 1900 de gouden medaille op de Parijse wereldtentoonstelling. Het jaar daarop werd hij tot officier van het Franse Legioen van Eer benoemd. Ondanks zijn Duitse en Zwitserse wortels woonde hij de rest van zijn leven in Frankrijk en stierf hij in Avon, ten zuiden van Parijs. Schwabe's vermogen om schoonheid en diepte op het doek vast te leggen maakt hem tot een ware meester van zijn kunst. Zijn werken leven voort in onze kunstdrukken, die de subtiliteiten van elke penseelstreek vastleggen en een eerbetoon zijn aan deze opmerkelijke kunstenaar. Zijn schilderijen zijn niet alleen een weergave van kunst, maar vertellen een verhaal dat voortleeft in elk van onze kunstdrukken.