Het talent van Zurbarán werd al vroeg duidelijk tijdens zijn opleiding bij de schilder Pedromadura Dias de Villanueva in Sevilla. Hij financierde zijn brood met kerkelijke opdrachten en werd stadsschilder van Sevilla. Ook na zijn benoeming tot koninklijk hofschilder bleef Zurbarán een schilder van de stilte, die zijn diepgaande werken zonder drama creëerde.
Er gaat geen enkele opwinding uit van zijn schilderijen, er is geen enkele achteloze beweging van het figuurpersoneel te ontdekken. Heilige ernst, ascese en een hoge mate van spiritualiteit kenmerken zijn religieuze werken, geheel in overeenstemming met de levensfilosofie van de Dominicaanse monniken, bij wie de schilder onder contract stond om 21 schilderijen te maken. Als levenslange vriend van Diego Velázquez verwierf hij nooit bekendheid en bleef hij als kunstenaar rustig op de achtergrond. Bedachtzaam en ongekunsteld, zoals de vrome, eerbiedige vrouwen en heilige mannen in zijn werken.
Maar het is juist deze stilte die de kijker boeit. Hij spreidt zijn "Agnus Dei", het Lam Gods, uit in het beeld alsof het daar net is neergelegd. De warmte van het stervende lichaam is nog voelbaar en je wilt je hand uitsteken om de fijne krullen van de zachte vacht te strelen en het arme gebonden schepsel de laatste eer te bewijzen.
Veel te laat werd het werk van de naturalistische kunstenaar gewaardeerd toen de stillevenschilders Jean Siméon Chardin of Giorgio Morandi Zurbarán tot hun meester verklaarden.
Het talent van Zurbarán werd al vroeg duidelijk tijdens zijn opleiding bij de schilder Pedromadura Dias de Villanueva in Sevilla. Hij financierde zijn brood met kerkelijke opdrachten en werd stadsschilder van Sevilla. Ook na zijn benoeming tot koninklijk hofschilder bleef Zurbarán een schilder van de stilte, die zijn diepgaande werken zonder drama creëerde.
Er gaat geen enkele opwinding uit van zijn schilderijen, er is geen enkele achteloze beweging van het figuurpersoneel te ontdekken. Heilige ernst, ascese en een hoge mate van spiritualiteit kenmerken zijn religieuze werken, geheel in overeenstemming met de levensfilosofie van de Dominicaanse monniken, bij wie de schilder onder contract stond om 21 schilderijen te maken. Als levenslange vriend van Diego Velázquez verwierf hij nooit bekendheid en bleef hij als kunstenaar rustig op de achtergrond. Bedachtzaam en ongekunsteld, zoals de vrome, eerbiedige vrouwen en heilige mannen in zijn werken.
Maar het is juist deze stilte die de kijker boeit. Hij spreidt zijn "Agnus Dei", het Lam Gods, uit in het beeld alsof het daar net is neergelegd. De warmte van het stervende lichaam is nog voelbaar en je wilt je hand uitsteken om de fijne krullen van de zachte vacht te strelen en het arme gebonden schepsel de laatste eer te bewijzen.
Veel te laat werd het werk van de naturalistische kunstenaar gewaardeerd toen de stillevenschilders Jean Siméon Chardin of Giorgio Morandi Zurbarán tot hun meester verklaarden.
Pagina 1 / 3