Zoals voor veel Russische intellectuelen van zijn generatie hadden de Russische Revolutie en het opleggen van de bolsjewieken een existentiële impact op het leven van Ivan Jakovlevitsj Bilibin. In 1917, het jaar van de revolutie, verliet de destijds gevestigde kunstenaar zijn vaderland en ging in ballingschap. Na zijn gedwongen vertrek werd de avonturier naar Arabië getrokken. De volgende acht jaar probeerde de kunstenaar voet aan de grond te krijgen in Egypte, maar uiteindelijk verliet hij Caïro en koos hij voor Parijs. De Franse hoofdstad was het toevluchtsoord en thuis geworden van veel Russische ballingen, dus Bilibin maakte snel connecties in hun kringen. De Russische ballingengemeenschap bleef zijn oriëntatiepunt in de jaren tot 1937. De kunstenaar werkte als binnenhuisarchitect voor leden van de Russische elite en ontwierp hun woningen in Parijs. In de politiek turbulente vooroorlogse jaren in Frankrijk nam zijn leven echter een ongewone wending. Uit overtuiging of toenemende heimwee, of beide, keerde Bilibin in 1937 terug naar de Sovjet-Unie en nam actief deel aan de opbouw van een Sovjet-kunstscene. Al in de jaren dertig keek de Europese avant-garde in de schilderkunst, beeldhouwkunst en architectuur naar de USSR en volgde daar met belangstelling de weg. Bilibin nam deze uitdaging op 61-jarige leeftijd aan en werd lid van de All-Russian Academy of Artists in Leningrad. Slechts vijf jaar later stierf Bilibin tijdens de blokkade van Leningrad nadat het Derde Rijk de Sovjet-Unie was binnengevallen.
De politiek speelde ook een cruciale rol in de vroege Russische creatieve periode van de kunstenaar in de jaren tot 1917. Op 24-jarige leeftijd volgde hij de intellectuele oriëntatie van de Russische elite op het Westen en ging kunst studeren in München. Na zijn overstap naar de kunstacademie in Sint-Petersburg vestigde Bilibin al snel een uitstekende reputatie op het gebied van kranten- en boekgrafiek. De 26-jarige vond echter zijn roeping tijdens een project voor de etnografische afdeling van het Nicolaas III Museum. Als fotograaf en illustrator verzamelde Bilibin tussen 1902 en 1904 bewijzen van de Oudrussische dorpscultuur. Het contact met zijn Slavische wortels bracht hem ertoe zich bezig te houden met de sprookjes en legenden van Rusland, die hij illustreerde. Daarnaast werkte hij als veelgevraagd decorontwerper bij de beroemdste Russische theaters.
Tijdens de revolutie van 1905 trad Bilibin voor het eerst op als progressief burgerlijk radicaal en leverde de politieke illustraties voor het satirische tijdschrift "Zupel", wat hem onder de hoede van de tsaristische geheime politie bracht. In 1906 werd het blad officieel verboden en vanaf dat moment legde de kunstenaar zich toe op etnografisch onderzoek, boekillustraties en theaterwerken. De Russische alledaagse cultuur en de eigenaardigheden van de Russische ziel lieten hem in de volgende jaren niet los en hij verwelkomde de revolutionaire gebeurtenissen van het voorjaar van 1917. Maar met de opkomende overwinning van de bolsjewieken en de oprichting van de Sovjet-Unie trok de bourgeois uiteindelijk de consequenties en verliet hij zijn vaderland, zonder het echter ooit helemaal achter zich te laten.
Zoals voor veel Russische intellectuelen van zijn generatie hadden de Russische Revolutie en het opleggen van de bolsjewieken een existentiële impact op het leven van Ivan Jakovlevitsj Bilibin. In 1917, het jaar van de revolutie, verliet de destijds gevestigde kunstenaar zijn vaderland en ging in ballingschap. Na zijn gedwongen vertrek werd de avonturier naar Arabië getrokken. De volgende acht jaar probeerde de kunstenaar voet aan de grond te krijgen in Egypte, maar uiteindelijk verliet hij Caïro en koos hij voor Parijs. De Franse hoofdstad was het toevluchtsoord en thuis geworden van veel Russische ballingen, dus Bilibin maakte snel connecties in hun kringen. De Russische ballingengemeenschap bleef zijn oriëntatiepunt in de jaren tot 1937. De kunstenaar werkte als binnenhuisarchitect voor leden van de Russische elite en ontwierp hun woningen in Parijs. In de politiek turbulente vooroorlogse jaren in Frankrijk nam zijn leven echter een ongewone wending. Uit overtuiging of toenemende heimwee, of beide, keerde Bilibin in 1937 terug naar de Sovjet-Unie en nam actief deel aan de opbouw van een Sovjet-kunstscene. Al in de jaren dertig keek de Europese avant-garde in de schilderkunst, beeldhouwkunst en architectuur naar de USSR en volgde daar met belangstelling de weg. Bilibin nam deze uitdaging op 61-jarige leeftijd aan en werd lid van de All-Russian Academy of Artists in Leningrad. Slechts vijf jaar later stierf Bilibin tijdens de blokkade van Leningrad nadat het Derde Rijk de Sovjet-Unie was binnengevallen.
De politiek speelde ook een cruciale rol in de vroege Russische creatieve periode van de kunstenaar in de jaren tot 1917. Op 24-jarige leeftijd volgde hij de intellectuele oriëntatie van de Russische elite op het Westen en ging kunst studeren in München. Na zijn overstap naar de kunstacademie in Sint-Petersburg vestigde Bilibin al snel een uitstekende reputatie op het gebied van kranten- en boekgrafiek. De 26-jarige vond echter zijn roeping tijdens een project voor de etnografische afdeling van het Nicolaas III Museum. Als fotograaf en illustrator verzamelde Bilibin tussen 1902 en 1904 bewijzen van de Oudrussische dorpscultuur. Het contact met zijn Slavische wortels bracht hem ertoe zich bezig te houden met de sprookjes en legenden van Rusland, die hij illustreerde. Daarnaast werkte hij als veelgevraagd decorontwerper bij de beroemdste Russische theaters.
Tijdens de revolutie van 1905 trad Bilibin voor het eerst op als progressief burgerlijk radicaal en leverde de politieke illustraties voor het satirische tijdschrift "Zupel", wat hem onder de hoede van de tsaristische geheime politie bracht. In 1906 werd het blad officieel verboden en vanaf dat moment legde de kunstenaar zich toe op etnografisch onderzoek, boekillustraties en theaterwerken. De Russische alledaagse cultuur en de eigenaardigheden van de Russische ziel lieten hem in de volgende jaren niet los en hij verwelkomde de revolutionaire gebeurtenissen van het voorjaar van 1917. Maar met de opkomende overwinning van de bolsjewieken en de oprichting van de Sovjet-Unie trok de bourgeois uiteindelijk de consequenties en verliet hij zijn vaderland, zonder het echter ooit helemaal achter zich te laten.
Pagina 1 / 2