Pagina 1 / 1
Max Kurzweil kwam uit een zeer rijke familie, zijn vader was eigenaar van een suikerfabriek in Moravië. Na de verkoop van de fabriek verhuisde het gezin naar Wenen en ging zijn vader met pensioen. Max' buitengewone artistieke talent werd al vroeg duidelijk en hij kon worden aangemoedigd dankzij de optimale financiële situatie van de familie. Max haalde zijn gymnasiumdiploma en studeerde van 1886 tot 1892 aan de Academie voor Schone Kunsten in Wenen. Daar kreeg hij onder meer les van de Duits-Oostenrijkse schilder Christian Griepenkerl en de beroemde Oostenrijkse "Oriënt-schilder" Leopold Karl Müller. "Orient-Müller" reisde steeds weer naar Egypte en legde zijn indrukken van het fascinerende leven en de landschappen vast in aquarellen en olieverfschilderijen.
Na zijn studie in Wenen volgde in 1892 een verblijf aan de Academie Julien in Parijs. Max Kurzweil studeerde hier twee jaar. De eerste werken van Max Kurzweil werden al met succes tentoongesteld en kregen grote erkenning. Hij werd een bekende Oostenrijkse schilder en graficus van de Art Nouveau periode en schilderde bijvoorbeeld "Dame in een gele jurk". "De smid" en "De visser". Al snel stelde hij licht en kleur centraal in zijn werk. Dit leidde hem logischerwijs naar het impressionisme, dat vanaf de tweede helft van de 19e eeuw bijzonder invloedrijk was in de Franse schilderkunst. Naar dit model creëerde Max Kurzweil soortgelijke lichtdoorstroomde landschapsimpressies. In Wenen kreeg hij in 1896 de "Kleine Gouden Staatsmedaille" voor zijn schilderij "Genesen", dat hij in Bretagne maakte. De Boheemse schilder, graficus en ambachtsman Emil Orlik (1870-1932) liet hem kennismaken met Japanse houtsneden. Max Kurzweil maakte in 1903 verschillende houtsneden, bijvoorbeeld "Het kussen" en "Zittend naakt", op basis van deze beeldreproductietechniek. Sommige van zijn houtsneden zijn beïnvloed door de stijl van het expressionisme, die zich aan het eind van de 19e eeuw verspreidde. In die tijd werd Max Kurzweil vooral geïnspireerd door de sensationele werken van de Noorse schilder Edvard Munch (1863-1944) en de Zwitserse Ferdinand Hodler (1853-1918).
In 1895 trouwde Max Kurzweil met de dochter van de loco-burgemeester van de Bretonse havenstad Concarneau, een vrouw van grote schoonheid. Zijn vrouw stond vaak model voor zijn tekeningen en houtsneden. In die tijd schilderde hij bijvoorbeeld de "Haven van Concarneau" en "De vijver". Maar helaas werd het geen gelukkig huwelijk. Max en Marie-Josephine Marthe bleven kinderloos en gingen uiteindelijk uit elkaar. Zijn vrouw voelde zich helemaal niet thuis in Wenen en verlangde terug naar haar Franse vaderland. Max Kurzweil doceerde vanaf 1909 tekenen en schilderen aan de Weense Vrouwenacademie. Hij leed zijn hele leven aan melancholie. Zo pleegde hij, samen met zijn schilderstudente Helene Heger, in mei 1916 zelfmoord. Max had een verhouding met deze jonge vrouw, wat hem mentaal zwaar belastte. Hij zag zelfmoord in zijn eigen atelier als de enige uitweg voor hen beiden.
Max Kurzweil kwam uit een zeer rijke familie, zijn vader was eigenaar van een suikerfabriek in Moravië. Na de verkoop van de fabriek verhuisde het gezin naar Wenen en ging zijn vader met pensioen. Max' buitengewone artistieke talent werd al vroeg duidelijk en hij kon worden aangemoedigd dankzij de optimale financiële situatie van de familie. Max haalde zijn gymnasiumdiploma en studeerde van 1886 tot 1892 aan de Academie voor Schone Kunsten in Wenen. Daar kreeg hij onder meer les van de Duits-Oostenrijkse schilder Christian Griepenkerl en de beroemde Oostenrijkse "Oriënt-schilder" Leopold Karl Müller. "Orient-Müller" reisde steeds weer naar Egypte en legde zijn indrukken van het fascinerende leven en de landschappen vast in aquarellen en olieverfschilderijen.
Na zijn studie in Wenen volgde in 1892 een verblijf aan de Academie Julien in Parijs. Max Kurzweil studeerde hier twee jaar. De eerste werken van Max Kurzweil werden al met succes tentoongesteld en kregen grote erkenning. Hij werd een bekende Oostenrijkse schilder en graficus van de Art Nouveau periode en schilderde bijvoorbeeld "Dame in een gele jurk". "De smid" en "De visser". Al snel stelde hij licht en kleur centraal in zijn werk. Dit leidde hem logischerwijs naar het impressionisme, dat vanaf de tweede helft van de 19e eeuw bijzonder invloedrijk was in de Franse schilderkunst. Naar dit model creëerde Max Kurzweil soortgelijke lichtdoorstroomde landschapsimpressies. In Wenen kreeg hij in 1896 de "Kleine Gouden Staatsmedaille" voor zijn schilderij "Genesen", dat hij in Bretagne maakte. De Boheemse schilder, graficus en ambachtsman Emil Orlik (1870-1932) liet hem kennismaken met Japanse houtsneden. Max Kurzweil maakte in 1903 verschillende houtsneden, bijvoorbeeld "Het kussen" en "Zittend naakt", op basis van deze beeldreproductietechniek. Sommige van zijn houtsneden zijn beïnvloed door de stijl van het expressionisme, die zich aan het eind van de 19e eeuw verspreidde. In die tijd werd Max Kurzweil vooral geïnspireerd door de sensationele werken van de Noorse schilder Edvard Munch (1863-1944) en de Zwitserse Ferdinand Hodler (1853-1918).
In 1895 trouwde Max Kurzweil met de dochter van de loco-burgemeester van de Bretonse havenstad Concarneau, een vrouw van grote schoonheid. Zijn vrouw stond vaak model voor zijn tekeningen en houtsneden. In die tijd schilderde hij bijvoorbeeld de "Haven van Concarneau" en "De vijver". Maar helaas werd het geen gelukkig huwelijk. Max en Marie-Josephine Marthe bleven kinderloos en gingen uiteindelijk uit elkaar. Zijn vrouw voelde zich helemaal niet thuis in Wenen en verlangde terug naar haar Franse vaderland. Max Kurzweil doceerde vanaf 1909 tekenen en schilderen aan de Weense Vrouwenacademie. Hij leed zijn hele leven aan melancholie. Zo pleegde hij, samen met zijn schilderstudente Helene Heger, in mei 1916 zelfmoord. Max had een verhouding met deze jonge vrouw, wat hem mentaal zwaar belastte. Hij zag zelfmoord in zijn eigen atelier als de enige uitweg voor hen beiden.