Pagina 1 / 3
Mughal schilderkunst is een kunstvorm die ontstaan is in Zuidoost Azië. Het is een kunstvorm die nauw verbonden is met het Mughal-rijk, dat zich uitstrekte over het Noord-Indiase gebied. Het is ontstaan uit Perzische miniatuurschilderkunst. Deze werken in klein formaat zijn nauw verbonden met de Perzische wereld van legenden en sprookjes. Miniatuurschilderijen begeleiden de literatuur en ondersteunen het vertellen van een verhaal. Het zijn illustraties die buitengewoon artistiek zijn vormgegeven en de verhalen intenser vertellen dan Europese boekillustraties dat doen. Heldere geometrische vormen en intense kleuren brengen de uitbundige kunst van het verhalen vertellen op papier. Het papier en de inspiratie voor de Perzische miniatuurschilderkunst kwamen uit China naar Iran. De basiskenmerken voor de illustraties gaan daarom waarschijnlijk terug op de Chinese schilderkunst. Aan het hof van het Mughal-rijk ontwikkelde de Perzische miniatuurschilderkunst zich tussen de 16e en de 18e eeuw tot een eigen kunstvorm. De klassieke wijze van voorstelling als boekillustratie is bewaard gebleven, maar werd uitgebreid door de onafhankelijkheid van de afbeeldingen. De Mughal-keizers waren geïnteresseerd in realistische illustraties, naast het afbeelden van onderwerpen met literaire verwijzingen. Portretten, dieren en planten behoorden tot de meest populaire motieven. En hoewel de klassieke werken uit de Indische literatuur nog steeds rijkelijk werden versierd, schilderden kunstenaars steeds vaker scènes uit het leven aan het hof en uit de keizerlijke omgeving. Voor het perspectief werd een verhoogd gezichtspunt gekozen, een conventie die waarschijnlijk een culturele oorsprong had.
Een van de favoriete bezigheden van de Mughal-keizers was het schrijven van dagboeken en memoires. Miniatuurschilderijen vulden de teksten over het keizerlijke leven aan. Er werden collectieve werken met persoonlijke en individuele inhoud gemaakt, waarvan de vormgeving uniek is. Naast de dagboeken werden ook albums met portretten gemaakt. Portretten waren toegestaan van de persoonlijke omgeving van de magnaat. Het ontwerp was aan strikte regels gebonden. De afbeelding is gemaakt in strikt profiel, het bovenste deel van het lichaam is naar de toeschouwer gekeerd. De rol van de vrouw in de portretkunst is omstreden. Het is duidelijk dat mannen veel vaker werden geportretteerd dan vrouwen. Concubines en bedienden mochten het portret vergezellen, maar niet het bepalende motief zijn. Geleerden vermoeden dat er vrouwelijke portretten waren van naaste verwanten van de keizer, maar dat deze zelden bewaard zijn gebleven.
De Mughal-schilderkunst is een combinatie van kunststromingen uit het buitenland en Indiase kunststijlen. De traditie om de schilderijen in te lijsten met randen werd overgenomen uit de Perzische miniatuurschilderkunst. Rijk versierde banden aangevuld met letters omringen het centrale motief, maar worden in veel reproducties vervangen door echte omlijsting. De door de Mughals ontwikkelde schilderstijl verspreidde zich snel. Andere Indiase hoven namen de kunstvorm over en vulden die aan met religieuze Hindoe-motieven. Een bijna iconische uitdrukking ontwikkeld in de portretkunst. Met name de afbeelding van de heersers werd subliemer, een uiting van het verlangen van de keizers om een goddelijke status op aarde te hebben. Regionaal beïnvloede verschillen ontwikkelden zich van de oorspronkelijke Mughal-schilderkunst, die liefkozend de post-Mughal-stijl worden genoemd.
Mughal schilderkunst is een kunstvorm die ontstaan is in Zuidoost Azië. Het is een kunstvorm die nauw verbonden is met het Mughal-rijk, dat zich uitstrekte over het Noord-Indiase gebied. Het is ontstaan uit Perzische miniatuurschilderkunst. Deze werken in klein formaat zijn nauw verbonden met de Perzische wereld van legenden en sprookjes. Miniatuurschilderijen begeleiden de literatuur en ondersteunen het vertellen van een verhaal. Het zijn illustraties die buitengewoon artistiek zijn vormgegeven en de verhalen intenser vertellen dan Europese boekillustraties dat doen. Heldere geometrische vormen en intense kleuren brengen de uitbundige kunst van het verhalen vertellen op papier. Het papier en de inspiratie voor de Perzische miniatuurschilderkunst kwamen uit China naar Iran. De basiskenmerken voor de illustraties gaan daarom waarschijnlijk terug op de Chinese schilderkunst. Aan het hof van het Mughal-rijk ontwikkelde de Perzische miniatuurschilderkunst zich tussen de 16e en de 18e eeuw tot een eigen kunstvorm. De klassieke wijze van voorstelling als boekillustratie is bewaard gebleven, maar werd uitgebreid door de onafhankelijkheid van de afbeeldingen. De Mughal-keizers waren geïnteresseerd in realistische illustraties, naast het afbeelden van onderwerpen met literaire verwijzingen. Portretten, dieren en planten behoorden tot de meest populaire motieven. En hoewel de klassieke werken uit de Indische literatuur nog steeds rijkelijk werden versierd, schilderden kunstenaars steeds vaker scènes uit het leven aan het hof en uit de keizerlijke omgeving. Voor het perspectief werd een verhoogd gezichtspunt gekozen, een conventie die waarschijnlijk een culturele oorsprong had.
Een van de favoriete bezigheden van de Mughal-keizers was het schrijven van dagboeken en memoires. Miniatuurschilderijen vulden de teksten over het keizerlijke leven aan. Er werden collectieve werken met persoonlijke en individuele inhoud gemaakt, waarvan de vormgeving uniek is. Naast de dagboeken werden ook albums met portretten gemaakt. Portretten waren toegestaan van de persoonlijke omgeving van de magnaat. Het ontwerp was aan strikte regels gebonden. De afbeelding is gemaakt in strikt profiel, het bovenste deel van het lichaam is naar de toeschouwer gekeerd. De rol van de vrouw in de portretkunst is omstreden. Het is duidelijk dat mannen veel vaker werden geportretteerd dan vrouwen. Concubines en bedienden mochten het portret vergezellen, maar niet het bepalende motief zijn. Geleerden vermoeden dat er vrouwelijke portretten waren van naaste verwanten van de keizer, maar dat deze zelden bewaard zijn gebleven.
De Mughal-schilderkunst is een combinatie van kunststromingen uit het buitenland en Indiase kunststijlen. De traditie om de schilderijen in te lijsten met randen werd overgenomen uit de Perzische miniatuurschilderkunst. Rijk versierde banden aangevuld met letters omringen het centrale motief, maar worden in veel reproducties vervangen door echte omlijsting. De door de Mughals ontwikkelde schilderstijl verspreidde zich snel. Andere Indiase hoven namen de kunstvorm over en vulden die aan met religieuze Hindoe-motieven. Een bijna iconische uitdrukking ontwikkeld in de portretkunst. Met name de afbeelding van de heersers werd subliemer, een uiting van het verlangen van de keizers om een goddelijke status op aarde te hebben. Regionaal beïnvloede verschillen ontwikkelden zich van de oorspronkelijke Mughal-schilderkunst, die liefkozend de post-Mughal-stijl worden genoemd.