Pagina 1 / 2
De 19e eeuw bracht hoogte- en dieptepunten voor Ierland. Waarschijnlijk de grootste menselijke catastrofe overkwam het eiland met de aardappelziekte. De plattelandsbevolking werd van alle middelen van bestaan beroofd en wie veel geluk had, vond een plaats op een schip dat naar een betere wereld voer. De Ierse bevolking die achterbleef, leed nog lange tijd onder de naweeën van de hongersnood. De weinige Ierse kunstenaars hadden zich teruggetrokken op het vasteland. Europese schilders werden naar Frankrijk getrokken. Daar hadden de impressionisten het schilderen in de open lucht ontdekt en groeide het verlangen in de kunstwereld om de techniek te verkennen. Jonge kunstenaars bleven zelden op het eiland. Een artistieke opleiding was alleen weggelegd voor leden van de Ierse hogere klasse en het waren dan ook moeilijke tijden voor jonge vrouwen die een artistieke carrière ambieerden.
Rose Mary Barton werd geboren in Dublin. Als dochter van een advocaat, genoot ze de voordelen van een privé-opleiding. Samen met haar zus en neef heeft zij zich in Brussel verder bekwaamd in de kunst. Rose Mary Barton werd bevriend met de kunstenares Mildred Anne Butler en de vrouwen vormden een intieme kring. Rose wijdde zich aan het schilderen met waterverf. Landschappen en de bijzondere subvorm van stadsgezichten behoorden tot de favoriete onderwerpen van de kunstenaar. De kunstenares koos haar voedingspunten weloverwogen en vond haar thuis en werkterrein in het stadsleven van Dublin en Londen. Toen de nevel en mist in atmosferische stemmingen door de straten dreven, begon Rose delicate aquarellen aan te brengen. De kunstenaar had een talent voor het vastleggen van de vochtige sfeer van de Londense mist. Ze verlichtte de scènes met het schijnsel, vaak slechts een glimp, van straatlantaarns. Barton laat haar kijkers de nattigheid voelen die ze waarnemen op de glanzende straten. Een hoge mate van authenticiteit in de stadsportretten, met hun verborgen tuinen en levendige straatscènes, leidde ertoe dat ze werden gebruikt als illustraties om het stadsportret picturaal te ondersteunen.
Er is kunsthistorisch weinig bekend over de vrouw achter de kunstenaar. Rose hield van paardenrennen en wedden op wie er zou winnen. Ze was politiek liberaal en begaan met sociale vraagstukken. Nadat haar artistieke opleiding was beëindigd, trok haar vriendin Mildred Anne Butler zich terug in het gezinsleven. Er bleven weinig contactpunten over tussen de twee vrouwen. Barton werd lid van de Society of Women Artists. Een vereniging van kunstenaars die zich inzet voor de begeleiding en bevordering van vrouwen in de kunst. Het 19e eeuwse beeld van de vrouw zag vrouwen in een passieve rol. Het vermogen van een vrouw om een schilderij te schilderen leidde tot controverse in de Britse kunstwereld. De verwachtingen ten aanzien van het representatieve vermogen van een vrouwelijke kunstenaar waren veel hoger dan van haar mannelijke tegenhangers, waardoor de druk om te presteren hoog was. Als een gemeenschap van actieve vrouwelijke kunstenaars steunde dit vrouwen om hun plaats in de beeldende kunst te vinden.
De 19e eeuw bracht hoogte- en dieptepunten voor Ierland. Waarschijnlijk de grootste menselijke catastrofe overkwam het eiland met de aardappelziekte. De plattelandsbevolking werd van alle middelen van bestaan beroofd en wie veel geluk had, vond een plaats op een schip dat naar een betere wereld voer. De Ierse bevolking die achterbleef, leed nog lange tijd onder de naweeën van de hongersnood. De weinige Ierse kunstenaars hadden zich teruggetrokken op het vasteland. Europese schilders werden naar Frankrijk getrokken. Daar hadden de impressionisten het schilderen in de open lucht ontdekt en groeide het verlangen in de kunstwereld om de techniek te verkennen. Jonge kunstenaars bleven zelden op het eiland. Een artistieke opleiding was alleen weggelegd voor leden van de Ierse hogere klasse en het waren dan ook moeilijke tijden voor jonge vrouwen die een artistieke carrière ambieerden.
Rose Mary Barton werd geboren in Dublin. Als dochter van een advocaat, genoot ze de voordelen van een privé-opleiding. Samen met haar zus en neef heeft zij zich in Brussel verder bekwaamd in de kunst. Rose Mary Barton werd bevriend met de kunstenares Mildred Anne Butler en de vrouwen vormden een intieme kring. Rose wijdde zich aan het schilderen met waterverf. Landschappen en de bijzondere subvorm van stadsgezichten behoorden tot de favoriete onderwerpen van de kunstenaar. De kunstenares koos haar voedingspunten weloverwogen en vond haar thuis en werkterrein in het stadsleven van Dublin en Londen. Toen de nevel en mist in atmosferische stemmingen door de straten dreven, begon Rose delicate aquarellen aan te brengen. De kunstenaar had een talent voor het vastleggen van de vochtige sfeer van de Londense mist. Ze verlichtte de scènes met het schijnsel, vaak slechts een glimp, van straatlantaarns. Barton laat haar kijkers de nattigheid voelen die ze waarnemen op de glanzende straten. Een hoge mate van authenticiteit in de stadsportretten, met hun verborgen tuinen en levendige straatscènes, leidde ertoe dat ze werden gebruikt als illustraties om het stadsportret picturaal te ondersteunen.
Er is kunsthistorisch weinig bekend over de vrouw achter de kunstenaar. Rose hield van paardenrennen en wedden op wie er zou winnen. Ze was politiek liberaal en begaan met sociale vraagstukken. Nadat haar artistieke opleiding was beëindigd, trok haar vriendin Mildred Anne Butler zich terug in het gezinsleven. Er bleven weinig contactpunten over tussen de twee vrouwen. Barton werd lid van de Society of Women Artists. Een vereniging van kunstenaars die zich inzet voor de begeleiding en bevordering van vrouwen in de kunst. Het 19e eeuwse beeld van de vrouw zag vrouwen in een passieve rol. Het vermogen van een vrouw om een schilderij te schilderen leidde tot controverse in de Britse kunstwereld. De verwachtingen ten aanzien van het representatieve vermogen van een vrouwelijke kunstenaar waren veel hoger dan van haar mannelijke tegenhangers, waardoor de druk om te presteren hoog was. Als een gemeenschap van actieve vrouwelijke kunstenaars steunde dit vrouwen om hun plaats in de beeldende kunst te vinden.