Ook al is er weinig bekend over zijn opleiding of zijn er tegenstrijdige gegevens te vinden, toch kan de artistieke ontwikkeling van Kalf zeker teruggevoerd worden op het milieu van bekende Rotterdamse kunstenaars. Omdat zijn vader een rijke Rotterdamse lakenkoopman was, maakte hij al vroeg kennis met de hogere kringen, wat zeker van invloed is geweest op zijn latere werk. Later, na een kort verblijf in Den Haag, ging hij naar Parijs, zoals veel van zijn Vlaamse collega's, en wijdde zich bijna zonder uitzondering aan stillevens; zijn vroege schilderijen waren eerder rustieke interieurscènes. Toch kon men al raden waar zijn latere passies lagen. In Parijs kon hij zijn kennis van de kunst consolideren en zo waardevolle opwinding opdoen voor zijn latere werk. Er wordt gezegd dat de intense kleurigheid van deze stillevenschilder is geïnspireerd door zijn beroemde tijdgenoot Vermeer. Zo wordt Kalf vandaag beschouwd als één van de belangrijkste vertegenwoordigers van het barokke stilleven. Toen veel van zijn werken enkele jaren geleden na een grootscheepse restauratiecampagne weer tevoorschijn kwamen, waren deskundigen enthousiast en vergeleken hem zelfs met Vermeer en Rembrandt.
Zijn weelderige en sierlijke stillevens zijn uiterst nauwkeurig op doek weergegeven en de schittering van de kleuren en de aandacht voor details is bijna van een adembenemende subtiliteit. De lichtreflecties en schaduweffecten die in de bedrieglijk echte oppervlakken worden weerspiegeld, alsmede de diepte tegen een meestal donkere achtergrond, spraken zijn publiek aan. Ook vanwege de schijnbare eenvoud, in die zin dat hij gewone dagelijkse dingen in beeld bracht. Kalf bleef altijd trouw aan zijn stijl met verschillende interpretaties van hetzelfde thema. Men zou bijna kunnen spreken van serieproduktie, en later zou het inderdaad die kant op gaan. Wat ook tot uiting kwam in veel van zijn werken door het veelvuldig integreren van een Chinese porseleinen kom. Tegenwoordig zou men kunnen zeggen dat dit een van zijn handelsmerken was.
Vanaf 1653 woonde hij uitsluitend in Amsterdam. In de laatste periode van zijn leven zijn zijn schilderijen niet meer zo rommelig omdat hij zich concentreerde op een paar uitgelezen motieven, maar hij wijzigde ze steeds in nieuwe arrangementen. Dit was ook de tijd waarin hij zijn arrangementen, lichtjes herwerkt, in massa begon te produceren. Daardoor kregen zijn werken steeds meer diepte en werden ze expressief weergegeven met gevoelige lichtaccenten. Als gevierd kunstenaar verwierf Willem Kalf een aanzienlijke rijkdom. Zoals veel meesters van zijn klasse richtte hij zijn eigen atelier op en gaf zijn kennis door aan zijn leerlingen. In de laatste jaren van zijn leven, in 1680 schilderde hij zijn laatste schilderij, wijdde hij zich steeds meer aan het kopen en verkopen van kunstwerken en werd hij ook een veelgevraagd kunsthandelaar en taxateur op dit gebied.
Ook al is er weinig bekend over zijn opleiding of zijn er tegenstrijdige gegevens te vinden, toch kan de artistieke ontwikkeling van Kalf zeker teruggevoerd worden op het milieu van bekende Rotterdamse kunstenaars. Omdat zijn vader een rijke Rotterdamse lakenkoopman was, maakte hij al vroeg kennis met de hogere kringen, wat zeker van invloed is geweest op zijn latere werk. Later, na een kort verblijf in Den Haag, ging hij naar Parijs, zoals veel van zijn Vlaamse collega's, en wijdde zich bijna zonder uitzondering aan stillevens; zijn vroege schilderijen waren eerder rustieke interieurscènes. Toch kon men al raden waar zijn latere passies lagen. In Parijs kon hij zijn kennis van de kunst consolideren en zo waardevolle opwinding opdoen voor zijn latere werk. Er wordt gezegd dat de intense kleurigheid van deze stillevenschilder is geïnspireerd door zijn beroemde tijdgenoot Vermeer. Zo wordt Kalf vandaag beschouwd als één van de belangrijkste vertegenwoordigers van het barokke stilleven. Toen veel van zijn werken enkele jaren geleden na een grootscheepse restauratiecampagne weer tevoorschijn kwamen, waren deskundigen enthousiast en vergeleken hem zelfs met Vermeer en Rembrandt.
Zijn weelderige en sierlijke stillevens zijn uiterst nauwkeurig op doek weergegeven en de schittering van de kleuren en de aandacht voor details is bijna van een adembenemende subtiliteit. De lichtreflecties en schaduweffecten die in de bedrieglijk echte oppervlakken worden weerspiegeld, alsmede de diepte tegen een meestal donkere achtergrond, spraken zijn publiek aan. Ook vanwege de schijnbare eenvoud, in die zin dat hij gewone dagelijkse dingen in beeld bracht. Kalf bleef altijd trouw aan zijn stijl met verschillende interpretaties van hetzelfde thema. Men zou bijna kunnen spreken van serieproduktie, en later zou het inderdaad die kant op gaan. Wat ook tot uiting kwam in veel van zijn werken door het veelvuldig integreren van een Chinese porseleinen kom. Tegenwoordig zou men kunnen zeggen dat dit een van zijn handelsmerken was.
Vanaf 1653 woonde hij uitsluitend in Amsterdam. In de laatste periode van zijn leven zijn zijn schilderijen niet meer zo rommelig omdat hij zich concentreerde op een paar uitgelezen motieven, maar hij wijzigde ze steeds in nieuwe arrangementen. Dit was ook de tijd waarin hij zijn arrangementen, lichtjes herwerkt, in massa begon te produceren. Daardoor kregen zijn werken steeds meer diepte en werden ze expressief weergegeven met gevoelige lichtaccenten. Als gevierd kunstenaar verwierf Willem Kalf een aanzienlijke rijkdom. Zoals veel meesters van zijn klasse richtte hij zijn eigen atelier op en gaf zijn kennis door aan zijn leerlingen. In de laatste jaren van zijn leven, in 1680 schilderde hij zijn laatste schilderij, wijdde hij zich steeds meer aan het kopen en verkopen van kunstwerken en werd hij ook een veelgevraagd kunsthandelaar en taxateur op dit gebied.
Pagina 1 / 1