De Britse kunstenaar Anthony Frederick Augustus Sandys was een schilder uit het Victoriaanse tijdperk. Geboren als zoon van Anthony Sands, die ook schilder was, gaf hij zijn zoon naast zijn geboortenaam ook zijn eerste kunstlessen. De zoon ging kunst bedrijven en veranderde zijn naam in Frederick Sandys. Frederick toonde al op jonge leeftijd een uitgesproken talent voor tekenen en zijn eerste stappen gingen gepaard met grote zorgvuldigheid in de uitvoering. Frederick werd geboren in Norwich en bezocht de plaatselijke scholen. Na zijn afstuderen aan de School voor Kunst en Design in , was Frederick net zeventien jaar oud.
De Norwich Art of Painters was de eerste kunstbeweging die zich buiten de grote artistieke centra in Engeland vormde. De groep kunstenaars stond model voor de Hollandse landschapsschilderkunst uit de Gouden Eeuw. De schilders vonden hun inspiratie in de landelijke idylle van de omgeving van Norwich. Onder de kunstenaars van de inner circle bevond zich John Crome, die een mentor was voor de jonge Frederick Sandys en hem hielp om zijn artistieke weg te vervolgen. Frederick Sandys wijdde zijn eerste creatieve periode aan de landschapsschilderkunst, die representatief was voor de kunstenaarsgroepering. Een gulle verzamelaar kocht bijna alle schilderijen van de regionale schilders op. Slechts enkele werken werden op tentoonstellingen getoond en de schilders verwierven slechts een regionale erkenning. Voor Frederick Sandys was dit waarschijnlijk een van de redenen om zich los te maken van de groep, zonder ooit de band volledig op te geven. Vooral de goede relatie met zijn leermeester begeleidde Frederick gedurende zijn hele succesvolle carrière.
Frederick Sandys ontwikkelde een tekenstijl die georiënteerd was op de kunst van de 15e eeuw. Zijn precisie van uitvoering was vooral duidelijk in zijn illustraties en zijn portretten. In het koninkrijk had een nieuwe groep kunstenaars naam gemaakt. De Pre-Raphaelieten zochten een weg terug naar de natuur. In het begin had Sandys slechts een paar contactpunten met deze groep kunstenaars. Dit veranderde na een ontmoeting met Dante Gabriel Charles Rossetti. Sandys kwam dichter bij de prerafaëlieten te staan en wordt vandaag beschouwd als de belangrijkste grafische kunstenaar van de groep. De invloed is te zien in de portretten die Frederick Sandys maakte. Naast het heldere en levendige kleurenschema herleidt Sandys de afbeeldingen van de vrouwenfiguren tot het schoonheidsideaal van het Victoriaanse tijdperk. De vrouwen zijn mooi, ze dragen lang haar en doen denken aan de figuren die Shakespeare en Keats tot leven brachten. Het zijn portretten die zo uit een wereld van mythen en legenden hadden kunnen komen. Theodor Fontane omschreef de prerafaëlieten eens als schilders die ons de zilveren kijk op kunst teruggeven. Schilders die een werkelijkheid wilden schilderen die zij zelf hadden gecreëerd.
De Britse kunstenaar Anthony Frederick Augustus Sandys was een schilder uit het Victoriaanse tijdperk. Geboren als zoon van Anthony Sands, die ook schilder was, gaf hij zijn zoon naast zijn geboortenaam ook zijn eerste kunstlessen. De zoon ging kunst bedrijven en veranderde zijn naam in Frederick Sandys. Frederick toonde al op jonge leeftijd een uitgesproken talent voor tekenen en zijn eerste stappen gingen gepaard met grote zorgvuldigheid in de uitvoering. Frederick werd geboren in Norwich en bezocht de plaatselijke scholen. Na zijn afstuderen aan de School voor Kunst en Design in , was Frederick net zeventien jaar oud.
De Norwich Art of Painters was de eerste kunstbeweging die zich buiten de grote artistieke centra in Engeland vormde. De groep kunstenaars stond model voor de Hollandse landschapsschilderkunst uit de Gouden Eeuw. De schilders vonden hun inspiratie in de landelijke idylle van de omgeving van Norwich. Onder de kunstenaars van de inner circle bevond zich John Crome, die een mentor was voor de jonge Frederick Sandys en hem hielp om zijn artistieke weg te vervolgen. Frederick Sandys wijdde zijn eerste creatieve periode aan de landschapsschilderkunst, die representatief was voor de kunstenaarsgroepering. Een gulle verzamelaar kocht bijna alle schilderijen van de regionale schilders op. Slechts enkele werken werden op tentoonstellingen getoond en de schilders verwierven slechts een regionale erkenning. Voor Frederick Sandys was dit waarschijnlijk een van de redenen om zich los te maken van de groep, zonder ooit de band volledig op te geven. Vooral de goede relatie met zijn leermeester begeleidde Frederick gedurende zijn hele succesvolle carrière.
Frederick Sandys ontwikkelde een tekenstijl die georiënteerd was op de kunst van de 15e eeuw. Zijn precisie van uitvoering was vooral duidelijk in zijn illustraties en zijn portretten. In het koninkrijk had een nieuwe groep kunstenaars naam gemaakt. De Pre-Raphaelieten zochten een weg terug naar de natuur. In het begin had Sandys slechts een paar contactpunten met deze groep kunstenaars. Dit veranderde na een ontmoeting met Dante Gabriel Charles Rossetti. Sandys kwam dichter bij de prerafaëlieten te staan en wordt vandaag beschouwd als de belangrijkste grafische kunstenaar van de groep. De invloed is te zien in de portretten die Frederick Sandys maakte. Naast het heldere en levendige kleurenschema herleidt Sandys de afbeeldingen van de vrouwenfiguren tot het schoonheidsideaal van het Victoriaanse tijdperk. De vrouwen zijn mooi, ze dragen lang haar en doen denken aan de figuren die Shakespeare en Keats tot leven brachten. Het zijn portretten die zo uit een wereld van mythen en legenden hadden kunnen komen. Theodor Fontane omschreef de prerafaëlieten eens als schilders die ons de zilveren kijk op kunst teruggeven. Schilders die een werkelijkheid wilden schilderen die zij zelf hadden gecreëerd.
Pagina 1 / 1