Arthur Aron Segal, geboren op 13 juli 1875 in Jassy, Roemenië, en overleden op 23 juni 1944 in Londen, was een artistiek fenomeen van het begin van de 20e eeuw. Deze Roemeense schilder liet een indrukwekkend artistiek landschap achter dat vandaag de dag nog steeds wordt bekeken en bewonderd in de vorm van kunstdrukken. Als telg van een Joodse bankier begon zijn verhaal in Botoșani voordat hij in 1892 naar Berlijn verhuisde om aan de Eugen Felix Prosper Bracht te studeren. Hier maakte hij deel uit van de bruisende Berlijnse artistieke kring en trouwde in 1904 met zijn nicht Ernestine. Samen raakten ze betrokken bij de lokale kunstscene en vormden ze de Neue Secession - een reactie op de Berlijnse Secession. Hun werken werden op verschillende tentoonstellingen gepresenteerd voordat ze zich in 1912 terugtrokken wegens interne onenigheid. In deze periode reisde Segal ook naar Parijs om zijn artistieke visie uit te breiden.
De schaduwen van de oorlog brachten grote veranderingen in Segals leven. Als overtuigd pacifist verliet hij Berlijn in 1914 en vond onderdak in Ascona, tussen de dropouts van Monte Verità. Hier stichtte hij een schilderschool en creëerde hij een inspirerende ontmoetingsplaats voor verbannen kunstenaars. Deze plek van creativiteit trok veel gerenommeerde kunstenaars aan, waaronder Hans Arp, Marianne von Werefkin, Alexej von Jawlensky en Lou Albert-Lasard. Tussen 1914 en 1920 vond Segal het principe van de gelijkwaardigheid uit, een techniek waarbij hij zijn motieven en figuren even belangrijk vond in een raster van rechthoeken die op het schilderij waren aangebracht. Deze stap weg van het representationalisme naar kunst gedomineerd door prismatisch ontleedde kleuren kenmerkt nog steeds zijn stijl, die in elke kunstdruk tot uiting komt.
Toen Segal in 1920 terugkeerde naar Berlijn, sloot hij zich aan bij de Novembergroep en opende hij zijn eigen schilderschool in Berlijn-Charlottenburg. Dit werd al snel een populaire ontmoetingsplaats voor avant-garde kunstenaars. Toen in 1933 het Nazibewind begon, ontvluchtte Segal Duitsland en ging via Mallorca naar Londen. Hier richtte hij in 1936 de "Arthur Segal Painting School" op, die duurde tot 1977. Hoewel de Nazi's negen van zijn werken in beslag namen in de "Degenerate Art" campagne en sommige ervan vernietigden, heeft Segal's kunst de tijden overleefd en blijft mensen wereldwijd inspireren. Elke kunstdruk die wij aanbieden is een eerbetoon aan zijn onvermoeibare geest en unieke visie. Segal's laatste dagen werden gekenmerkt door een luchtaanval op Londen, waarna hij stierf aan een hartstilstand. Hij liet een belangrijke erfgenaam achter in de vorm van zijn zoon, de architect Walter Segal, en een erfenis van kunstwerken die voortleven in kunstdrukken.
Arthur Aron Segal, geboren op 13 juli 1875 in Jassy, Roemenië, en overleden op 23 juni 1944 in Londen, was een artistiek fenomeen van het begin van de 20e eeuw. Deze Roemeense schilder liet een indrukwekkend artistiek landschap achter dat vandaag de dag nog steeds wordt bekeken en bewonderd in de vorm van kunstdrukken. Als telg van een Joodse bankier begon zijn verhaal in Botoșani voordat hij in 1892 naar Berlijn verhuisde om aan de Eugen Felix Prosper Bracht te studeren. Hier maakte hij deel uit van de bruisende Berlijnse artistieke kring en trouwde in 1904 met zijn nicht Ernestine. Samen raakten ze betrokken bij de lokale kunstscene en vormden ze de Neue Secession - een reactie op de Berlijnse Secession. Hun werken werden op verschillende tentoonstellingen gepresenteerd voordat ze zich in 1912 terugtrokken wegens interne onenigheid. In deze periode reisde Segal ook naar Parijs om zijn artistieke visie uit te breiden.
De schaduwen van de oorlog brachten grote veranderingen in Segals leven. Als overtuigd pacifist verliet hij Berlijn in 1914 en vond onderdak in Ascona, tussen de dropouts van Monte Verità. Hier stichtte hij een schilderschool en creëerde hij een inspirerende ontmoetingsplaats voor verbannen kunstenaars. Deze plek van creativiteit trok veel gerenommeerde kunstenaars aan, waaronder Hans Arp, Marianne von Werefkin, Alexej von Jawlensky en Lou Albert-Lasard. Tussen 1914 en 1920 vond Segal het principe van de gelijkwaardigheid uit, een techniek waarbij hij zijn motieven en figuren even belangrijk vond in een raster van rechthoeken die op het schilderij waren aangebracht. Deze stap weg van het representationalisme naar kunst gedomineerd door prismatisch ontleedde kleuren kenmerkt nog steeds zijn stijl, die in elke kunstdruk tot uiting komt.
Toen Segal in 1920 terugkeerde naar Berlijn, sloot hij zich aan bij de Novembergroep en opende hij zijn eigen schilderschool in Berlijn-Charlottenburg. Dit werd al snel een populaire ontmoetingsplaats voor avant-garde kunstenaars. Toen in 1933 het Nazibewind begon, ontvluchtte Segal Duitsland en ging via Mallorca naar Londen. Hier richtte hij in 1936 de "Arthur Segal Painting School" op, die duurde tot 1977. Hoewel de Nazi's negen van zijn werken in beslag namen in de "Degenerate Art" campagne en sommige ervan vernietigden, heeft Segal's kunst de tijden overleefd en blijft mensen wereldwijd inspireren. Elke kunstdruk die wij aanbieden is een eerbetoon aan zijn onvermoeibare geest en unieke visie. Segal's laatste dagen werden gekenmerkt door een luchtaanval op Londen, waarna hij stierf aan een hartstilstand. Hij liet een belangrijke erfgenaam achter in de vorm van zijn zoon, de architect Walter Segal, en een erfenis van kunstwerken die voortleven in kunstdrukken.
Pagina 1 / 1