Zware wolken hangen als rollen over een stenige donkere kust. Bovenaan in het midden zijn ze een beetje ontspannen, zodat het groenachtige glinsterende licht van de herkenbare maan een smalle strook nachtelijk water verlicht. Tussen de stenen aan de kust, nauwelijks herkenbaar, liggen twee kleine boten afgemeerd. Alles lijkt te slapen, maar er moet beweging zijn op zee: op korte afstand van de kust, maar al dichtbij de kust, zijn er twee zeilschepen met hun zeilen die terug naar het land varen. Een derde schip is nog ver weg.

Caspar David Friedrich's schilderij "Sea Shore in Moonlight" is een klassiek romantisch schilderij. De schilder heeft een indrukwekkende sfeer in bruin, blauw en groen gecreëerd, die de kijker fascineert. De samenstelling is goed doordacht: de maan verlicht precies het wateroppervlak tussen de twee schepen dichtbij het land, het licht leidt het zicht tussen hen door een poort en ver naar de zee. Omdat het uitzicht dit deel voor het eerst waarneemt, ontdekt de kijker de kleine boten op het land en het derde zeilschip laat. Dit komt exact overeen met de schildertechniek van Friedrich: zijn foto's kunnen niet in één oogopslag worden vastgelegd, een nadere blik is altijd noodzakelijk.

Zoals zo vaak het geval is in de schilderijen van Friedrich, toont deze foto ook een perfect maar bijna onschendbaar karakter. Van de mens en alles wat de mens heeft gemaakt, in dit geval de boten en schepen, zijn alleen onduidelijke schaduwen te zien. Maar het heeft ook een religieuze achtergrond. Het schilderij is waarschijnlijk de laatste foto van Friedrich voordat hij stierf. Hij schilderde het na zijn beroerte, hoewel hij de borstel nauwelijks kon leiden. Misschien was het bedoeld als een afscheidsafbeelding: het kan worden gezien als aankomen in de haven na een rit door het leven.

---

Zee kust bij maanlicht · Caspar David Friedrich