De foto is een beetje donker, maar nog steeds fascinerend. Hoe is het de schilder gelukt om deze ongelooflijke lichtstemming te creëren? De 'Abdij in het eikenbos' van Caspar David Friedrich is een schilderij dat de toeschouwer meteen fascineert. Het is moeilijk te zeggen wat als eerste in het oog springt. Is het het fragment van de muur van de kloosterruïne, waarvan het gotische venster het midden van de afbeelding siert? Of is het eerder de mistige wazige achtergrond, die zijn helderste gebied in het midden van de foto heeft en onvermijdelijk de blik in zichzelf trekt? Tenminste zul je eerst deze twee elementen opmerken. Dan worden de knoestige eiken zichtbaar die naast de ruïnes oprijzen. Pas laat dwaalt het uitzicht het donkere onderste deel in. Kruisen en grafstenen liggen verspreid over de ruïnes op de met sneeuw bedekte aarde, als vreemde figuren. Maar zoals je bij nadere inspectie kunt zien, zijn sommige van deze personages eigenlijk mensen, monniken, die een kist naar het portaal van de ruïne dragen.

De foto heeft al veel mensen puzzels gegeven. Omdat de compositie helder is: verschillende verticale lijnen (de bomen en de kloosterruïnes zelf) worden doorkruist door een enorm horizontaal (de strook licht aan de hemel). Maar hoe zit het met de inhoud? Je zou kunnen zeggen dat het beeld een allegorie is van de dood en het eeuwige leven. De kale bomen, het vervallen klooster, en niet in het minst de kruisen, duiden op een open graf en de doodskist. Het licht daarentegen, op de achtergrond, op de hoogten, wil de ziel de weg wijzen naar de eeuwigheid.

De "Abdij in het eikenbos" is een goed voorbeeld van de onderwerpen die Friedrich steeds weer bezig hielden. Omdat het niet het enige schilderij is dat handelt over de dood of het verlies van de mens in het aangezicht van dramatische aard.

---

Abdij in het Eikenbos · Caspar David Friedrich