Een vrouw ligt op een kunstig gedrapeerd wit laken. Delen van het lichaam zijn bedekt met stof, maar niet het meest aanstootgevend. Borst en geslacht van de vrouw, het langetermijnmodel van Egon Schiele, Wally Neuzil, zijn duidelijk zichtbaar. Het provocerende van het resulterende beeld uit 1917 wordt versterkt door de houding van de ligfiets. Beide armen zijn opgeheven, aan de rechterkant ondersteunt ze haar hoofd, de linkerarm opent in de hand, die lijkt te zijn bevroren in een aangrijpende beweging.

Nog provocerender is de samenstelling van de onderste delen van het lichaam. Terwijl de voeten van de vrouw tegen elkaar liggen, zijn de knieën gespreid. Op deze manier wordt het geslacht des te duidelijker, wat slechts onvoldoende door het blad wordt bedekt. Maar Schiele is niet tevreden met het schokken van de kijker met de inhoud. Zijn stijl van schilderen dient hem ook. Met rode spatten van kleur richt hij het zicht op de gevoelige delen van het lichaam, met name seks en tepels. Met de typische lijnen en contouren van de schilderijmotieven benadrukt hij ook het naakte lichaam.

Het is een belangrijk beeld in het oeuvre van de Oostenrijkse uitzonderlijke kunstenaar, die stierf in 1918 op slechts 28-jarige leeftijd. Als geen andere schilder uit het begin van de 20e eeuw was Schiele modern en tegelijkertijd toegewijd aan traditie. Met zijn avant-gardistische esthetiek en stijl van schilderen onderscheidde hij zich van het expressionistische tijdperk. Het traditionele in het productieve werk van de kunstenaar vloeit voort uit de keuze van het motief. Schiele was geobsedeerd door de vrouwelijke act, die hij in alle mogelijke variaties tot uitdrukking bracht.

De vele naakte vrouwen in Schiele's schilderijen zijn echter vrij van erotiek. In de eerste plaats kan en mag men niet getuigen van het voyeurisme van de kunstenaar of zelfs pornografie. Schiele's naaktheid klampt zich vast aan iets morbide. De kunstenaar bewoog met zijn motief tussen Eros en Thanatos, erotisch en dood, leven en vergankelijkheid. Zijn naakte zijn grensovergangen tussen de werelden, ze leven aan de ene kant in het hier en nu, tegelijkertijd worden ze al in deze wereld gekenmerkt door de symptomen van de dood. Schiele's foto's waren een uitdrukking van een trauma veroorzaakt door de Eerste Wereldoorlog.

---

Liggende vrouw · Egon Schiele