"Niets doen wordt na korte tijd saai"; Gustav Klimt's levensopvattingen - zoals de meeste van zijn schilderijen - waren altijd vol opwinding, kleur en beweging. Net als in het olieverfschilderij Bauerngarten, dat hij in 1907 maakte met een reeks andere bekende tuin- en landschapsschilderijen, vormen de spanning en beweging een belangrijk onderdeel van zijn kunst. Hij vond inspiratie in de jaren van decadentisme van 1890 tot 1917 op een reis met zijn familie en vrienden, waarbij hij de rustieke en natuurlijke tuin van de Mayr-Hof in Litzlberg ontdekte voor zichzelf en zijn kunst. De Oostenrijkse kunstenaar was in zijn creatieve hoge fase en begon toen een aantal nieuwe technieken, motieven en composities voor zichzelf te ontdekken.

Het schilderij Bauerngarten, met zijn unieke samenstelling van kleuren en vormen, is een van de bekendste en populairste schilderijen van de kunstenaar en werd in 2017 geveild als de op twee na duurste schildering in de Europese kunstgeschiedenis. Door complementaire kleuren - zoals Klimt vaak zijn werken gaf - maakt deze foto in het rood-groene schema ook indruk met een kleurrijke, vrije en toch harmonieuze compositie, die wordt versterkt door de driehoekige opstelling van de bloemstukken op de groene weide. De ongebruikelijke driehoekssamenstelling is op dit moment te zien in enkele werken van Klimt. Het geeft een gevoel van compactheid, uniformiteit en orde, en weerspiegelt een speciaal begrip van de natuur door de willekeurige, natuurlijke rangschikking van bloemen in deze geometrische vorm. Aan de ene kant lijkt de natuur onversierd, wild en vrij, aan de andere kant lijkt het zo onberispelijk dat het mogelijk is voor haar om onberispelijk en 'perfect' te creëren. De groene achtergrond toont ook de natuurlijkheid en levendigheid van het landschap en het natuurlijke koninkrijk door de verschillende groene tinten en de ongeplande opstelling. Verschillende, warme en diep glanzende tinten van de rode en gele kleurenfamilie worden helderder door individuele velden van klaprozen, madeliefjes en rozen met verschillende felle kleuren naar boven, totdat enkele witte stralende bloesems zich als een kroon boven de andere uitstrekken. Het blauwe veld van vergeet-mij-niet-bloesems in het hart van het schilderij is een pauze en tegelijkertijd een blikvanger wiens lichtgevende kleur een steun- en vertrekpunt vormt vanwege het sterke contrast.

Door middel van impressionistische technieken van picturaal ontwerp, die primair gericht zijn op de betekenis van het motief achter het oppervlak, beeldt Klimt de schoonheid en vitaliteit af van de planten, die, hoewel zorgvuldig gearrangeerd, toch willekeurig en krachtig zijn. Volgens Klimts begrip is de natuur, net als de mens, haar eigen kracht, die alle beperkingen en levens ontglipt en onafhankelijk van alle externe invloeden gedijt. Het is niet te zien als een reactie op de mens of de mens op de natuur, maar als de drager van leven en vitaliteit. Het vierkante formaat werd ook door de kunstenaar gekozen om zijn blik alleen op de compositie in de afbeelding op bepaalde delen te richten. Het vierkante formaat zorgt voor een balans en maakt elke hoek van het schilderij synoniem. Het ziet eruit als een deel van de natuur waarvan de kenmerken en motieven homosomen zijn die onafhankelijk van elkaar zijn.

---

Boerentuin · Gustav Klimt