Het pointilisme is een schilderstijl die wordt ingedeeld bij het neo-impressionisme en zijn hoogtijdagen beleefde tussen 1897 en 1910. Het ziet zichzelf als een verdere ontwikkeling van het Impressionisme. Het belangrijkste kenmerk van het pointilisme zijn met stippen ontworpen schilderijen, waarbij de voorkeur wordt gegeven aan olieverf. De term is afgeleid van het Franse werkwoord pointiller, dat "tekenen met stippen" betekent.

De onderbroken kleurvlakken geven pointillistische schilderijen een lichte, luchtige uitstraling en wekken de gewenste indruk van vergankelijkheid. Men probeerde snapshots zo realistisch mogelijk weer te geven en gebruikte alleen zuivere kleuren in het pointilisme. De schilderstijl maakt gebruik van additieve kleurmenging. Pas op een bepaalde afstand versmelten de afzonderlijke stippen tot vlakken en herkent het menselijk oog de voorstelling in haar geheel. De bekendste vertegenwoordigers zijn de Franse kunstenaars Georges Seurat en Paul Signac, die zich naast het pointillisme ook met andere stijlen bezighielden. Georges Seurat wordt beschouwd als de grondlegger van de stijl, maar de schilder Camille Pissaro is niet minder beroemd. Vincent van Gogh probeerde ook het pointillisme uit. Een van zijn pointilistische werken heet "Interieur van een restaurant" en dateert uit 1897.

Pointilistische kunstenaars werden vaak onderschat door hun tijdgenoten. Hun schilderij werd ten onrechte afgedaan als kinderachtig. Vandaag de dag zijn kunsthistorici van mening dat het modernisme helemaal niet mogelijk zou zijn geweest zonder het pointilisme.