De barokkunstenaar Jacob van Ruisdael werd aan het eind van de 17e eeuw geboren in Haarlem en wordt beschouwd als een van de grootste Nederlandse landschapsschilders. In de loop van zijn carrière liepen zowel de motieven als de stijl van de getalenteerde en veelzijdige kunstenaar sterk uiteen. Hij liet een dynamisch oeuvre na van ongeveer 700 schilderijen, 100 tekeningen en verschillende etsen. Een beroemd olieverfschilderij is "Waterval met een lage beboste heuvel", dat tegenwoordig in de Uffizi Galerij in Florence te bewonderen is. Een beroemde leerling van Van Ruisdael was de kunstenaar Meindert Hobbema, die een groot volgeling van zijn leermeester was.
Van Ruisdael kreeg les van zijn vader. Zijn vader was lijstenmaker van de kunstenaar Isaak de Goyer, die zichzelf later de naam Ruisdael gaf. De aard en omvang van zijn invloed op de kunst van zijn zoon is echter niet duidelijk vast te stellen, omdat de werken van Isaak niet duidelijk te identificeren zijn. In de vroegste werken van Jacob van Ruisdael uit 1646 is daarentegen de invloed van Cornelis Vroom, een collega-kunstenaar en landschapsarchitect uit zijn geboortestad, duidelijk zichtbaar. Van Ruisdael werd als jongeman lid van het Sint-Lucasgilde in Haarlem. Nadat hij in de jaren 1650 veel kunstreizen had gemaakt in Nederland en aangrenzende gebieden in Duitsland, vestigde hij zich in Amsterdam. Van Ruisdael werd in 1659 vrij burger van Amsterdam.
In Van Ruisdael's vroege werk, bijvoorbeeld in zijn schilderij "Boerderij in een landschap", zullen kenners zijn interessante obsessie met bomen ontdekken. Terwijl Nederlandse kunstenaars bomen slechts als decoratieve compositiemiddelen gebruikten, verhief de creatieve Van Ruisdael ze tot hoofdonderwerp van zijn schilderijen. Zijn bomen worden gekenmerkt door een krachtige intensiteit. Van Ruisdael schetste zijn motieven gedetailleerd en met precisie. Door impasto verf op de doeken aan te brengen, gaf hij later bij het schilderen diepte en karakter aan het gebladerte en de stammen van zijn bomen.
De monumentaliteit van zijn afgebeelde landschappen neemt toe naarmate Van Ruisdael ouder wordt: de vormen zijn massiever, de kleuren levendiger en de compositie geconcentreerder. Een van zijn meest meesterlijke schilderijen is de voorstelling van een joodse begraafplaats. Het schilderij bevindt zich nu in de Gemäldegalerie Alte Meister in Dresden. Het hoofdmotief, de drie verwoeste graven, is ondergeschikt gemaakt aan de andere voorwerpen van minder belang, waardoor de vergankelijkheid van de tijdelijke dingen op geraffineerde wijze wordt gesymboliseerd.
Na 1656 wordt het kleurenpalet van Van Ruisdael duidelijk lichter. Hij vindt zijn weg terug naar zijn wortels, zijn belangstelling voor bosgezichten en het uitzicht op zijn geboortestad Haarlem. De schilderijen tonen vooral grootschalige panorama's van het vlakke Hollandse landschap met een lage horizon. Het dominante kenmerk in Van Ruisdael's late olieverfschilderijen is de wijde, weelderige wolkenlucht. De mensjes die vaak op zijn schilderijen voorkomen zijn niet van Van Ruisdael zelf. Ze zijn later toegevoegd door andere kunstenaars zoals Adriaen van de Velde, Johannes Lingelbach, Philips Wouwerman en Claes Berchem.
De barokkunstenaar Jacob van Ruisdael werd aan het eind van de 17e eeuw geboren in Haarlem en wordt beschouwd als een van de grootste Nederlandse landschapsschilders. In de loop van zijn carrière liepen zowel de motieven als de stijl van de getalenteerde en veelzijdige kunstenaar sterk uiteen. Hij liet een dynamisch oeuvre na van ongeveer 700 schilderijen, 100 tekeningen en verschillende etsen. Een beroemd olieverfschilderij is "Waterval met een lage beboste heuvel", dat tegenwoordig in de Uffizi Galerij in Florence te bewonderen is. Een beroemde leerling van Van Ruisdael was de kunstenaar Meindert Hobbema, die een groot volgeling van zijn leermeester was.
Van Ruisdael kreeg les van zijn vader. Zijn vader was lijstenmaker van de kunstenaar Isaak de Goyer, die zichzelf later de naam Ruisdael gaf. De aard en omvang van zijn invloed op de kunst van zijn zoon is echter niet duidelijk vast te stellen, omdat de werken van Isaak niet duidelijk te identificeren zijn. In de vroegste werken van Jacob van Ruisdael uit 1646 is daarentegen de invloed van Cornelis Vroom, een collega-kunstenaar en landschapsarchitect uit zijn geboortestad, duidelijk zichtbaar. Van Ruisdael werd als jongeman lid van het Sint-Lucasgilde in Haarlem. Nadat hij in de jaren 1650 veel kunstreizen had gemaakt in Nederland en aangrenzende gebieden in Duitsland, vestigde hij zich in Amsterdam. Van Ruisdael werd in 1659 vrij burger van Amsterdam.
In Van Ruisdael's vroege werk, bijvoorbeeld in zijn schilderij "Boerderij in een landschap", zullen kenners zijn interessante obsessie met bomen ontdekken. Terwijl Nederlandse kunstenaars bomen slechts als decoratieve compositiemiddelen gebruikten, verhief de creatieve Van Ruisdael ze tot hoofdonderwerp van zijn schilderijen. Zijn bomen worden gekenmerkt door een krachtige intensiteit. Van Ruisdael schetste zijn motieven gedetailleerd en met precisie. Door impasto verf op de doeken aan te brengen, gaf hij later bij het schilderen diepte en karakter aan het gebladerte en de stammen van zijn bomen.
De monumentaliteit van zijn afgebeelde landschappen neemt toe naarmate Van Ruisdael ouder wordt: de vormen zijn massiever, de kleuren levendiger en de compositie geconcentreerder. Een van zijn meest meesterlijke schilderijen is de voorstelling van een joodse begraafplaats. Het schilderij bevindt zich nu in de Gemäldegalerie Alte Meister in Dresden. Het hoofdmotief, de drie verwoeste graven, is ondergeschikt gemaakt aan de andere voorwerpen van minder belang, waardoor de vergankelijkheid van de tijdelijke dingen op geraffineerde wijze wordt gesymboliseerd.
Na 1656 wordt het kleurenpalet van Van Ruisdael duidelijk lichter. Hij vindt zijn weg terug naar zijn wortels, zijn belangstelling voor bosgezichten en het uitzicht op zijn geboortestad Haarlem. De schilderijen tonen vooral grootschalige panorama's van het vlakke Hollandse landschap met een lage horizon. Het dominante kenmerk in Van Ruisdael's late olieverfschilderijen is de wijde, weelderige wolkenlucht. De mensjes die vaak op zijn schilderijen voorkomen zijn niet van Van Ruisdael zelf. Ze zijn later toegevoegd door andere kunstenaars zoals Adriaen van de Velde, Johannes Lingelbach, Philips Wouwerman en Claes Berchem.
Pagina 1 / 3